A perfect day on the beach

De zon scheen fel, terwijl af en toe een zacht briesje overwaaide. De meeste digimon genoten van het weer door op het strand te liggen, andere gingen lekker zwemmen in de zee. Het zag er allemaal zo vredig uit, alsof er niks aan de hand was. Alsof er geen meningsverschil was tussen verscheidene digimon en mensen, die bekend stonden als 'temmers'.
Zo besloot ook Blake een dagje te genieten van de zon en het strand. De frisse lucht deed hem goed. Helaas voor hem waren er ook een aantal mensen op het strand. Dit deed hem echter niets, want hij besloot om er vandaag niet op te letten. Hoe erg ze hem ook irriteren, vandaag was gewoon een luierdag. Tenzij de weersomstandigheden zouden veranderen, natuurlijk. Dan móest hij wel een ander plekje zoeken. Gelukkig zag het er niet zo uit, er waren geen regenwolken aan de lucht, wat alleen maar veel goeds betekende. Blake snoof nogmaals de frisse lucht naar binnen. Het rook naar de zee, wat hem alleen maar aan zwemmen liet denken. Dat was hij ook nog van plan, maar eerst even zitten. Hij had dat hele eind gelopen en zou graag zijn voeten even wat rust gunnen. Blake zocht een rustig plekje op en liet zich langzaam onderuit zakken. Toen hij eenmaal zat keek hij eens goed rond. Wat hij zag beviel hem wel, buiten het temmerfeit dan. De zwarte Agumon zuchtte diep, waarna hij zich achterover liet vallen en met een grote plof op zijn rug terecht kwam. Blake focuste zijn blik op de lucht. Daar zag hij een groepje Parrotmon overvliegen. Hoe zou het zijn om te vliegen? Zou hij ook ooit kunnen vliegen? Zou wel geweldig zijn natuurlijk, voor altijd vrij, gaan en staan waar je maar wil, of in dit geval vliegen waar je maar wil. Zou het in de lucht rustiger en stiller zijn dan hier beneden?

(Het is de bedoeling dat Betamon hier post, maar natuurlijk mogen de andere ook posten. )

Betamon liep het strand op. De zon scheen fel op zijn gezicht. Het was verre van rustig op het strand. "Tja? Wat wil je met dit mooie weer?" zuchtte Betamon. Het was warm, maar er waaide gelukkig wel een frisse zeewind.
Betamon keek om zich heen. Het was verschrikkelijk druk, overal waar hij keek zaten, liggen of stonden Digimon en Temmers. "Temmers...." dacht Betamon. "Ik zou ze uit de weg kunnen ruimen." Betamon voelde de zon branden op zijn rug. "Dat kan ik beter niet doen, niet hier. Ik wordt altijd zo sloom van dit warme weer." dacht hij hardop. "Ik moet echt verkoeling gaan zoeken, anders droog ik nog uit!" schoot het door hem heen.
Betamon begon tussen de menigte Digimon door te lopen. Gelukkig was hij klein, dus kon hij makkelijk onder de meeste Digimon en Temmers door lopen. Na ongeveer 10 minuten had Betamon zich door de menigte heen gewurmd en stond voor de zee. Hij keek nog eens achterom, naar al die luierende Digimon en Temmers. Één ding viel hem op. ongeveer 50 meter verderop zat een BlackAgumon, er waren zo te zien maar weinig Digimon die dicht bij hem in de buurt wouden zitten. "Zou het die BlackAgumon zijn die mij lid van Night Crow heeft gemaakt? Hij zei dat hij nog contact met me zou zoeken. Zou hij dan weten dat ik hier ben? Of is het gewoon toeval?" vroeg Betamon zich af. "Wat zou het? Als hij mij zo nodig moet spreken dan komt hij maar hier heen. Want ik heb echt geen zin om daar naar toe te lopen." dacht Betamon hardop en bestede er verder geen aandacht aan.
Hij draaide zich weer om richting de zee en botste tegen iemand op. Betamon viel achterover op zijn rug en het duurde een paar seconden om overeind te komen. Ook was zijn humeur al niet zo best door de hitte. Hij keek rond om te zien wie er tegen hem op was gebotst. Voor hem stond een Gomamon tegen een bult op zijn hoofd te wrijven. "Kun je niet uit je doppen kijken!" zei Betamon brutaal en geirïteerd. De Gomamon stopte met wrijven en zei kwaad:"Hoezo moet ik opletten! Jij gaat ineens voor mijn neus staan!" Toen hoorde Betamon opeens een stem die zei:"Gomamon, heb je nu alweer ruzie?" Betamon keek omhoog waar de stem vandaan kwam. De zon scheen in zijn ogen, maar hij kon zien dat het een Temmer was. "Maar Pedro, hij begon met ruzie maken" zei de Gomamon. Betamon werd nog kwader. Punt 1, hij hem de schuld durfde te geven. En punt 2, omdat het niet zomaar een Digimon was, maar een Digimon van een Temmer. "Gomamon, laat die Betamon gewoon met rust." zei de jongen. Maar de Gomamon kwam er niet zo makkelijk vanaf. "Electric Shock!" Betamon raakte de Gomamon die verlamd bleef staan, waarna Betamon hem met een kopstoot de zee in duwde. Gomamon kwam boven water en schreeuwde naar de jongen:"Mag ik nu wel ruzie maken!" Waarop de jongen "ja" knikte. "Marching Fishes!" De Gomamon stuurde een school vissen op Betamon af, die hij electrocuteerde. Betamon dook het water in, en raakte de Gomamon van onder. De Gomamon viel nog een keer aan met zijn vissen, maar had weer geen resultaat. De Gomamon dook onder en Betamon dook er achter aan. Maar Betamon was nog maar net onderwater toen de Gomamon hem het water uitsloeg en een school vissen achter hem aan stuurde. Betamon was flink geraakt en hij zonk naar de bodem. "Verslagen door een Temmer?! Is dit mijn einde? Dat kan niet. Het kan nog niet afgelopen zijn voor mij. Ik moet me nog wreken op de Temmers!" schoot er door zijn hoofd. "Net toen hij dacht dat het over was met hem, begon hij wit op te lichten. De zee werd er door opgelicht. "Betamon digivolved in..... Seadramon!" het licht begon te langzaam te doven. Betamon's blijdschap overheerste, hij was gedigivolved naar Seadramon. Hij zwom omhoog, een paar meter boven het water uit. Hij keek neer op de Gomamon die hem verbaasd aangaapte. "Nu zal ik die Gomamon verpletteren samen met zijn zielige Temmer!" dacht met een gememe grijns op zijn gezicht.


(Het is de bedoeling dat Seadramon in gevecht gaat met Ikkakumon. Ik zal met mijn "Pedro" account nog een post daarover maken, maar dit kan nog wel even duren aangezien ik veel huiswerk heb en de proefwerkweek er aan komt :study: . Blake mag zich met het gevecht bemoeien. (Ik heb er geen problemen mee als je iets schrijft voor Betamon of Pedro.) Ook anderen mogen hier posten
Houdoe, Groeten uit Brabant!)

Blake werd uit zijn gedachten geworpen door een kwade schreeuw. Het leek er wel op of er ruzie was. Hij draaide zich om naar de plek waar het geluid vandaan kwam en zag toen iets bekends. Het eerste wat hem opviel was de Betamon. Deze had hij sinds kort in de groep opgenomen. Nouja groep... Zeg maar rustig groepje. "Hoezo moet ik opletten! Jij gaat ineens voor mijn neus staan!" Blake keek naar degene die het schreeuwde. ''Een Gomamon...'' mompelde hij in zichzelf. Vlak nadat hij dat gezegd had sprak een jongen de Gomamon aan. Blake snoof kort. Was dat soms zijn Digimon? Blijkbaar wel. ''Nog zo'n mensenliefhebber,'' siste hij zacht. Hij was niet echt op aan het letten en merkte niet dat er een gevecht was begonnen. Pas toen hij een plons hoorde en een paar Digimon ''Oh'' hoorde zeggen, had Blake door dat Betamon niet meer boven water kwam. Was hij dan zo zwak om van een Gomamon te verliezen? Zijn eerste indruk was toch anders geweest... Blake zuchtte, misschien was het wel dom geweest om Betamon te laten joinen, maarja, wat kon je eraan doen. De zwarte Agumon stond op, rekte zich uit, en liep toen richting de Gomamon. Hij had géén andere keus dan naast de temmer te staan. Net toen hij zijn Pepper Breath wilde lanceren op Gomamon, die nog in het water zat(?), kwam Betamon boven het wateroppervlak. Of, nee, niet Betamon, maar Seadramon! Blake schrok even van de kollosale waterslang, maar bedaarde zich evensnel. Zo te zien was de Betamon gedigivolved. Aan de ene kant was het waarschijnlijk geweldig voor hem om te digivolven. Blake gaf hem geen ongelijk, de kick die door je lichaam stroom, de adrenaline die steeds meer wordt en de energie die enorm toeneemt. Het gaf een geweldig gevoel om te digivolven, je werd opeens vele malen sterker, tenminste als je het goed gebruikte. Maar aan de andere kant was het een teken van zwakte. Het betekende dat je naar een volgend level moest gaan om je tegenstander te verslaan. Blake keek Seadramon kort aan. Helaas had hij geen andere keus gehad dan te digivolven, anders was hij waarschijnlijk verdronken. De zwarte Agumon liet zich zakken in het zachte, warme zand. Als hij gedigivolved was, zou hij ook de Gomamon in zijn ééntje aan kunnen, toch?

(Ik heb volgende week ook Toetsweek, en dat betekent blokken! Ik moest vorige week al beginnen, aangezien we alles van dit schooljaar moeten kennen. Ugh, ik haat toetsweek, welke sukkel heeft dat bedacht? xD)

"Dit ziet er beter uit!" riep Gomamon vanaf het strand. "De temperatuur is inderdaad wel aangenamer." zei Pedro. Hij keek om zich heen. Hij wist dat hij op het strand was, maar dat was moeilijk te zien. Want overal waar hij keek lagen Digimon en Temmers op het strand. "Kom je nu nog?" riep Gomamon ongeduldig. "Ik kom er aan, doe eens rustig." zei Pedro en hij keek in de richting waar Gomamon vandaan had geroepen. Maar Gomamon was nergens meer te zien. "Die zal wel zijn gaan zwemmen, denk ik" mompelde Pedro. Intussen liep Gomamon tussen de Digimon door die op het strand lagen. Hij kroop over een Monochromon heen en wurmde zich tussen twee Penguinmon door. "Wow, wat is het hier druk! Ik hoop dat ik snel de zee bereik zodat ik een duik kan nemen, want ik smelt hier!" hijgde Gomamon van de hitte. Hij ging even in het zand zitten en rustte even. "Ik moet hier niet te lang zitten. Straks krijg ik nog een zonnesteek." dacht Gomamon. Hij stond weer op en keek voor zich uit. Een paar meter verderop sloegen de golven op het strand. Gomamon rende naar het water, maar voodat hij daar aankwam ging er opeens iets voor hem staan. Wat het was kon hij niet zien, maar hij knalde er met volle snelheid tegenop. Gomamon wreef over zijn hoofd, waar nu een bult zat. Hij keek en voor hem stond een Betamon die net overeind kwam. "Kun je niet uit je doppen kijken!" schreeuwde hij brutaal. "Hoezo moet ik opletten! Jij gaat ineens voor mijn neus staan!" schreeude Gomamon kwaad.
Intussen was Pedro tussen de Digimon door gelopen op zoek naar Gomamon. Toen hij opeens Gomamon hoorde schreeuwen. Snel ging hij in de richting van het geluid. Toen zag hij Gomamon die aan het ruzieën was met een Betamon. "Gomamon, heb je nu alweer ruzie?" zei hij. "Maar Pedro, hij begon met ruzie maken!" zei Gomamon en draaide zich om naar Pedro. Pedro keek naar de Betamon die eruit zag alsof hij zou ontploffen van woedde. "Gomamon, laat die Betamon gewoon met rust." Gomamon draaide zich om, maar voor hij weg kon lopen werd hij getroffen door een elektrische schok. Gomamon bleef verlamd staan, en werd met een kopstoot van de Betamon de zee ingeduwd. Gomamon kwam geïrriteerd boven water en schreeuwde naar Pedro:"Mag ik nu wel ruzie maken?" Pedro knikte. "Marching Fishes!" riep Gomamon. Meteen sprogen er vissen uit het water op de Betamon af, maar die elektrocuteerde ze. De Betamon dook ook het water in. "Waar is ie nu?" vroeg Gomamon zich af, tot hij van onder geramd werd. Gomamon stuurde opnieuw de vissen op de Betamon af, maar weer zonder resultaat. "Die vissen hebben geen effect als hij ze ziet aankomen" dacht Gomamon en dook onder water. De Betamon dook er snel achteraan. Vanaf de het strand keek Pedro gespannen toe. Gomamon draaide zich meteen om toen de Betamon onder water dook. "Marching Fishes!" riep hij en haalde uit met zijn klauwen. De Betamon werd flink geraakt door zowel de klauw als de school vissen en begon naar de bodem te zinken.
Gomamon zwom weer naar de oppervlakte. Pedro keek nog steeds gespannen naar de oppervlakte, toen plotseling Gomamon weer boven kwam. De Betamon was niet meer te zien. Pedro was opgelucht. Hij wilde net naar Gomamon toe lopen, toen de zee begon optelichten. Plotseling kwam er een gigantische waterslang naar boven. Gomamon deinsde achteruit en gaapte hem verbaasd aan. De waterslang grijnsde.
"Wat is dat?" vroeg Pedro. "Dat is Seadramon, de gedigivolvede vorm van Betamon." zei Gomamon verbaasd. "Ice Blast!" riep de Seadramon. Hij spuwde een ijsstraal die Gomamon nog maar net kon ontwijken. Gomamon stuurde een school vissen op de Seadramon af, maar deze leek ze niet eens te voelen. "Pedro, misschien moet ik ook maar eens digivolven?" zei Gomamon angstig. Pedro pakte zijn digivice. "Gomamon digivolved in.... Ikkakumon! Nu stonden Ikkakumon en de Seadramon tegenover elkaar. "Wat jij kan kan ik ook!" zei Ikkakumon uitdagend. "Harpoon Torpedo!" De hoorn van Ikkakumon shoot in de richting van Seadramon maar miste. Seadramon vuurde nog een ijsstraal af, en die raakte Ikkakumon wel. Deze vloog achteruit door het water. "Ikkakumon, ik kom eraan!" riep Pedro, en rende de zee in. Hij baande zich een weg naar Ikkakumon en klom op zijn rug. Ikkakumon vuurde nog eens zijn hoorn af die ontplofte op het hoofd van Seadramon. Die was razend en vuurde drie ijsstralen achter elkaar af. De zee bevroor er door en de andere Digimon vluchtten weg. Ook begon het te onweren. Seadramon brulde een keer en zwiepte een enorme golf en ijschotsen op met zijn staart. "Ikkakumon, kijk uit" riep Pedro. Maar het was al te laat en Ikkakumon werd door de golf en ijsschotsen geschept en ging kopje onder.....

(Houdoe, Groeten uit Brabant!)
(P.S. Ze zijn niet dood!)

"Wat is dat?" hoorde Blake de jongen vragen. De zwarte Agumon zuchtte. Hij was toch een temmer? Dat soort dingen hoor je te weten als je hier in de digi-world bent. Het is dan zeker dat je in gevechten terechtkomt, waar digivolven in voor komt. Blake gooide zijn blik even naar de lucht, maar iets anders dan de blauwe lucht was niet te zien. Er zijn verschillende stages van het digivolve proces, waaronder; In-training, rookie, champion, ultimate en mega. Als je digivolved, betekent dat dat je kracht toeneemt en dat je betere of zelfs meerdere aanvallen kon uitvoeren. Zelf was hij nog niet zo vaak gedigivolved, maar hij wist wel dat het je een soort kick gaf. Een energy-burst, zoals ze dat ook wel eens noemen. Blake richtte zijn blik op de vechtende digimon voor zich en keek ongeloofwaardig naar de Ikkakumon. ''Dus die kan ook al digivolven...'' mompelde hij, waarna hij opstond. Hij had niet veel zin zich met het gevecht te bemoeien, hij was hierheen gekomen om te relaxen, maar dat kon hij dus overduidelijk niet. "Ikkakumon, ik kom eraan!" Blake keek geschrokken op en zag dat de aanval van Seadramon raak was. Even verscheen er een brede grijns op zijn gezicht. ''Goedzo, die kracht hoor je te hebben, als je bij de Night Crow hoort...'' bracht hij weer zachtjes uit. Opnieuw keek hij verschrikt op toen hij een bliksemschicht zag. Dat was wel raar, daarnet was er nog geen wolkje te bespeuren. Achja, het weer was onvoorspelbaar. De Agumon zag nog net hoe de Ikkakumon kopje onder ging, terwijl zijn temmer ook nergens te bespeuren was. Die zal wel of weg zijn gelopen, of ook kopje onder zijn gegaan. Blake keek naar de Seadramon, die nog steeds giftig naar het water keek. Die was overduidelijk flink kwaad, maar waardoor was hem een raadsel. Nu was hij eigenlijk voor niks opgestaan...
Blake vroeg zich af of hij naar de Seadramon toe moest gaan, of in ieder geval hem roepen om iets te zeggen. Maar hij kon voor zo verre niet iets goeds bedenken om te vertellen. Met een plof kwam hij weer op het zand terecht. Dan wachtte hij wel, tot de Digimon op hem afkwam. Hij had Seadramon niet echt nodig op het moment, maar misschien dat Seadramon hem wel voor iets nodig had. Als dat zo was, moest hij maar naar hem toekomen.

[weinig, maar heb ook niet veel inspi D=]

Seadramon zette de aanval in op de Gomamon en zijn temmer. "Ice Blast!" Hij spuwde een ijstraal in de richting van de Gomamon die hem op een haar wist te ontwijken. De Gomamon antwoorde met een school vissen die tegen Seadramon opbotste, maar Seadramon voelde er niet veel van. Seadramon keek op de Gomamon neer "Deze Digimon is geen partij voor mij, ik voelde zijn aanval niet eens!" dacht hij. Maar plotseling begon de Gomamon te gloeien. "Gomamon digvolved in..... Ikkakumon!" Waar eerst de Gomamon stond, stond nu een Ikkakumon.
Hij kwam meteen in actie en vuurde zijn hoorn af, maar miste Seadramon. Seadramon viel nogmaals aan met een ijstraal. Deze raakte Ikkakumon, waarschijnlijk doordat hij vijf keer zo groot was geworden, en vloog enkele meters door het water. Uit het opspattende water verscheen nog een hoorn die Seadramon in zijn gezicht kreeg. Hij brulde het uit, want dat die explosieven brandden in zijn ogen! In complete razernij vuurde hij ijstralen af waardoor de zee bevroor. Ook sloeg het weer om en vluchtten de overige Digimon weg. Seadramon, die nog steed een waas had voor zijn ogen, zwiepte met zijn staart in de richting van wat hij dacht dat het de Ikkakumon was en zweepte daardoor een enorme golf op die hem compleet verzwolg.
Langzaam verdween de waas voor Seadramon's ogen en keek hij in het rond. Zowel de Ikkakumon als de temmer was nergens meer te bekkenen. Wel zag hij dat die BlackAgumon als enige nog op het strand zat. Seadramon voelde zich opeens erg zwak, alsof hij ieder moment om kon vallen. Voor dat hij het wist was hij weer terug gedigvolved in een Betamon. Langzaam kroop hij uit het water in de richting van de BlackAgumon. Het was dezelfde, hij wist het zeker! "Hij zal wel iets met me willen bespreken." dacht Betamon terwijl naar hem toeliep en voor hem bleef staan wachtend op zijn reactie.

De zwarte Agumon staarde met zijn groene ogen naar de Betamon, die net was gededigivolved, en op hem af kwam gekropen. Hij leek echter niks nodig te hebben van Blake, wat ervoor zorgde dat de BlackAgumon fronste. Misschien was het alleen maar omdat hij hem had herkend, dat hij naar hem toe was gekomen. Hij zuchte, binnensmonds. Misschien moest hij maar eens uitleggen wat er was veranderd in de voormalige Night Crow. Hij wachtte tot de Betamon bij hem was en begroette hem. ''Er is iets dat je moet weten over de Night Crow,'' begon hij, en dacht toen voorzichtig na over zijn woorden. ''Allereerst is de naam veranderd,'' ging hij verder, nadat hij had nagedacht over de volgorde waarin hij het kwijt wilde. ''De Night Crow heet nu de 'Nyx'.'' Hij stopte even voordat hij weer verder ging. Het kon hem niet schelen dat het allemaal te snel zou gaan voor de Betamon, nadat hij gesproken had kon hij altijd nog vragen stellen. ''Er komen steeds meer temmers in het gebied, wat een probleem is voor de meeste Digimon, die geïrriteerd raken van deze wezens. Ik wil dat jij het woord verspreid over de Nyx aan Digimon waarvan jij denkt dat die het waardig is.'' Hopelijk begreep de Digimon tot nu toe nog wat Blake allemaal aan het ratelen was, anders was dit hele gesprek voor niets. Maar dat was nog lang niet alles, wat hij nu ging zeggen was misschien een beetje onverwacht voor de Betamon. ''Hierbij benoem ik je Dextra, oftewel de 'rechterhand' van de Nyx. Als Dextra krijg je een grote taak op je, zoals de groep over nemen als de Dux, de leider, niet aanwezig is,'' ging hij onverstoord door. Hij stopte even, en wachtte op een reactie van de Betamon. Dit hele gesprek was misschien heel onverwachts, niet alleen het feit dat Betamon net als Dextra was benoemd. Voor Blake leek Betamon geschikt voor deze plek. Natuurlijk verwachtte hij ook veel van het groene wezentje, maar alles op zijn tijd. Wat hij vooral verwachtte was dat hij sterker zou worden, en dat hij niet alleen zichzelf goed trainde, maar ook de toekomstige leden, mocht de groep succes hebben. ''Nog vragen?'' besloot hij te vragen, na een lange stilte.

- kort, maar zo groot was dus mijn inspi -