Lost..

Drup. Drup. Drup. Het regelmatige gedruppel in het riool was goed te horen, en echode zelfs een beetje. Een DemiVeemon gromde kort naar de plek waar het gedrup vandaan kwam. Niet dat dit veel hielp, maar het was wel een van de manieren om je gevoelens te uiten over iets. De DemiVeemon, Rain, zuchtte, waarna hij verder door het vieze water stapte, proberend om het irritante gedrup te negeren. Het werkte wel een beetje, maar het was niet genoeg om het helemaal te negeren. Zou zingen helpen..? Rain schudde zijn hoofd. Nee, dan zou hij aandacht trekken van Numemon, Geremon en KaratsukiNumemon. Rain noemde die laatste meer ShellNumemon, maar ja. Vermoeid stapte hij door. Soms voelde hij een druppel op hem vallen, maar daar reageerde hij niet echt op. Wat voor nut had dat? Hij zou dan alleen maar de aandacht trekken van andere Digimon, en als In-Training Digimon was dat geen goed idee.

Maar helaas, blijkbaar hadden de Numemon hem al opgemerkt. Ze stormden achter Rain aan, die wat trillingen voelde. Verbaasd keek hij om, om vervolgens recht naar de grote groep Numemon te kijken. Hij schreeuwde uit angst, waarna hij het op een rennen zette. En met zijn kleine pootjes ging dat aardig moeilijk. Een hoopje poep van de Numemon kon Rain nog maar net ontwijken, maar dat zorgde er wel voor dat hij struikelde, en dus voorover viel in het water. Hij hijgde, en krabbelde overeind, waarna hij een gang in rende. En nog een. En nog een, tot Rain vermoeid op de 'grond' viel. Hij keek om. Geen Numemon te zien. Goed zo. Ach ja, later zouden ze daar spijt van hebben, dat wist hij heel zeker. Rain keek weer voor zich, waar hij iemand zag, maar hij kon niet zo snel plaatsen wie of wat het was. Het leek in ieder geval niet op een Numemon-achtige..

Met een geïrriteerd gezicht keek Jake naar Agumon. ''Jij zei: ga niet naar rechts, dan kom je bij Drain Tunnel uit. Daar zitten veel Numemon. Dus wat doen we, we gaan naar links en waar zijn we nu Agumon!?'' Agumon slikte even. ''Ik kan me toch ook vergissen. En trouwens die Numemon zijn zwak, ik kan ze wel aan, hoor.'' Jake draaide zich met een ruk om en hield zijn armen gekruist. ''Het enige waar ik om vroeg was een stille plek, een plek waar ik kan denken. En nu zitten we in het riool!'' riep hij. Het geluid weergalmde door de talloze gangen. ''Sst, niet zo hard, wil je dat die dingen ons horen?'' fluisterde Agumon en maakte een raar gebaar. ''Ik dacht dat je ze aankon!'' antwoorde Jake daarop en draaide zich weer naar het gele draakje. Deze liep kwaad weg. ''Hé! Waar ga jij heen?!'' riep Jake hem na. ''Naar een stille plek!'' kreeg hij als antwoord.
''Echtwaar, Jake kan soms zo stom doen,'' mompelde de Agumon in zichzelf. ''Misschien dat hij zometeen zijn lesje wel heeft geleerd.'' Af en toe keek hij achter zich, om te zien of Jake hem achterna kwam, maar hij zag niks. ''Of moet ik teruggaan?'' mompelde hij weer. In gedachten bedacht hij allemaal doem-scenario's die met Jake konden gebeuren. Maar Agumon schudde zijn hoofd, had hij maar niet moeten schreeuwen. Trouwens Jake liep zelf naar binnen. Agumon snoof, daarna liep hij stug verder.
Jake rende door alle gangen die hij tegenkwam. Het was hier net een doolhof en met die numemon achter hem aan kon hij niet goed kiezen welke kant hij nu op moest. Na een tijdje werd hij hartstikke moe en zijn pas werd langzamer. De numemon haalde hem langzamerhand in. Zelf kon hij nog net hun 'aanvallen' ontwijken. ''Wat hebben jullie voor een domme aanval. Met poep gooien? En het ziet er niet eens zo uit!'' riep hij terwijl hij weer harder doorrende. Plost botste hij ergens tegen aan. ''Kun je niet....'' verder kwam hij niet, want het wezen waar hij tegenaan knalde herkende hij. Het was Agumon. ''O, hoi, Agumon.'' De Agumon keek op en wreef met zijn hand over zijn hoofd. Daarna keek hij opzij en zag de numemon al aankomen. ''Pepper Breath!'' riep hij terwijl hij overeind krabbelde. Hij mikte echter niet op de numemon, maar op het water naast hen. ''Pepper Breath!'' riep hij nog een paar keer. Stoom verscheen en even later kon je niks meer zien aan een kant. Er was alleen nog maar mist te zien. ''Kom op, weg hier, voordat de mist opklaard en die groene dingen weer kunnen zien.'' Jake knikte naar de Agumon en rende toen weg van de mist.
Even later kwamen ze tot stilstand. ''Hé Agumon? Wist je dat het hier een doolhof is?'' vroeg de jongen hijgend. Maar zijn Agumon keek een andere kant op, blijkbaar had hij iets gezien. ''Wat is er? WACHT! Niet nog meer Numemon!'' riep hij een beetje bang. ''Nee, kijk,'' zij het draakje en wees voor zich uit. Daar lag een klein wezentje op de grond. Jake stormde erop af. ''Hé, gaat het wel? Zaten die rotdingen ook achter je aan?'' vroeg hij bezorgd aan het blauw-wittte draakje dat daar lag.

''Wat is er? Wacht! Niet nog meer Numemon!'' klonk het op een bange toon. ''Nee, kijk,'' reageerde een andere stem. De DemiVeemon, Rain, hoorde voetstappen, gevolgd door een stem die hij niet herkende. ''Hé, gaat het wel? Zaten die rotdingen ook achter je aan?'' vroeg de stem bezorgd. Het duurde even voordat Rain besefde dat de stem voor hem bedoeld was. Niet dat het heel lang duurde, maar toch. "Ehm, ja," mompelde Rain. Hij duwde zichzelf weer overeind, waarna hij omhoog keek naar de persoon van wie de stem was. Het was een jongen, vast een van de bekende 'tamers'. Rain had nog nooit een tamer gehad, en hopelijk zou dat niet gebeuren. Hij had veel te veel slechte dingen gehoord over tamers. En toch klonk de jongen best aardig.. nee, nee. Tamers waren slecht. Punt. Rain keek om zich heen. Een Numemon kwam uit de schaduw tevoorschijn. Het was zo plotseling, dat Rain schrok, en achterover viel. Verdomme, rotmodder. Waarom moest die modder nou altijd liggen op de plekken waar hij viel? Nu hij erover nadacht.. hoe kwam modder nou in het riool terecht? Rain deed zijn best om geen vies gezicht te trekken. Hij slaagde erin om het niet te doen. Hé, bah. Stomme Numemon. Vlug stond Rain op, en draaide hij zich om. Hij merkte een Agumon op, die vast bij de tamer hoorde. De DemiVeemon wendde zijn blik even naar de tamer. "Ik denk dat we moeten rennen," mompelde hij droog, merkend dat er steeds meer Numemon tevoorschijn kwamen. Hij had geen zin in een gevecht met die Digimon, als een In-Training Digimon zou Rain een gevecht met een Numemon vast en zeker verliezen.

"Ehm, ja," mompelde het kleine wezentje. Hij duwde zichzelf overeind. Jake was opgelucht dat hij op kon staan. ''Gelukkig maar.'' Hij wilde nog iets zeggen, maar er verscheen een Numemon uit het niets. Hierdoor viel de DemiVeemon op de grond, in de modder. ''oh, gaat ie?'' vroeg Jake opnieuw. Maar het beestje stond alweer op. ''Euhm, Jake, kijk eens rond...'' zei Agumon een beetje angstig. Overal waren Numemon verschenen. ''Nee he,'' mompelde Jake,''niet nog meer...''
"Ik denk dat we moeten rennen," zei het kleine wezentje. ''Je hebt vast gelijk,'' antwoorde Jake. ''Wacht nou, als ik digivolve dan....'' riep het kleine draakje. ''Als je digivolved dan stort de hele boel in. Greymon is groter dan deze ruimte, dus alles wat we kunnen doen is rennen,'' constateerde de jongen. Agumon knikte. Vervolgens deed hij hetzelfde wat hij eerst deed. Hij probeerde mist te creeëren zodat ze veilig konden ontsnappen. ''Pepper Breath! Pepper Breath! Pepper Breath!'' Een paar rode vlammetjes schoten weer naar het water. ''Als Agumon de mist heeft gemaakt is dat onze kans om weg te rennen,'' riep Jake tegen de DemiVeemon. Maar hij had zijn zin nog niet eens afgemaakt of de mist was er al. ''NU! RENNEN!'' ripe Jake tegen de twee digimon en zelf stond hij al klaar om te rennen. Agumon kwam naar Jake gestormd. De jongen greep de DemiVeemon vast en zette het op een lopen. ''Dit is echt geen plek om na te denken! Agumon!'' riep de temmer. ''Sorry! De volgende keer mag jij kiezen welke kant we opgaan,'' antwoorde deze.
Een paar Numemon sprongen voor Jake's voeten. ''Pepper Breath!'' riep het gele draakje om de Numemon af te schrikken. Dit werkte, want de Numemon doken aan de kant. ''Hmm...., zijn die Digimon zo bang?'' vroeg Jake terwijl hij weer sneller begon te rennen. ''Sommige wel, maar andere kunnen je zomaar uit het niets aanvallen.'' Jake en Agumon rende allerlei gangen in, maar het leek alsof er geen einde aan kwam. ''Aah, waar is die stomme uitgang!'' riep Jake verwoed. Hij had hier echt geen tijd voor...

(Ik heb Jake Rain laten vastpakken. Hij rent nu met hem onder zijn armen. Hopelijk vind je dat niet erg. XD)

(Nope. Rain misschien wel, maar ik niet ^^)

Rain gromde zachtjes toen hij merkte dat de Numemon steeds dichterbij kwamen. Uiteindelijk kwamen er van alle kanten Numemon. Hier en daar kon Rain een Geremon opmerken, maar geen ShellNumemon. Ach ja, beterom. ''Je hebt vast gelijk,'' antwoorde de jongen. Rain keek omhoog, in zijn richting. Misschien? Misschien? Hij wist het zeker! Tenzij hij zou digivolven, maar dat zou vast niet zo snel gebeuren, tot zijn spijt. ''Wacht nou, als ik digivolve dan..!'' riep de Agumon, die blijkbaar bij de jongen hoorde. ''Als je digivolved dan stort de hele boel in. Greymon is groter dan deze ruimte, dus alles wat we kunnen doen is rennen,'' antwoordde de jongen. De DemiVeemon zuchtte. De jongen dacht wel slim na, moest hij toegeven..

''Pepper Breath! Pepper Breath! Pepper Breath!'' klonk het. De aanvallen raakten het water, maar het dovende vuur creëerde mist uit het verdampende water, zodat de Numemon niks konden zien. Slim. ''Als Agumon de mist heeft gemaakt is dat onze kans om weg te rennen,'' riep de jongen naar Rain. Ja, hallo! Hij kon hem ook wel horen! Hij hoefde echt niet zo te schreeuwen, dat zou hem alleen maar dover maken. Rain liet niks van zijn gedachten merken, en knikte dus alleen maar. ''NU! RENNEN!'' klonk het, nóg harder. Rain had de neiging om de jongen te vertellen wat hij vond, en dat werd nog erger toen de jongen hem oppakte. Toch probeerde hij zich niet los te wringen, want als hij dat wel zou doen, zou hij misschien worden achtergelaten ofzo. En hij zou de twee toch niet kunnen bijhouden met zijn korte pootjes. Kon hij maar digivolven..

''Dit is echt geen plek om na te denken! Agumon!'' riep de jongen naar zijn Agumon. ''Sorry! De volgende keer mag jij kiezen welke kant we opgaan,'' reageerde de Agumon. Rain snoof, naar zijn mening was dit de plek waar je zeker niet moest komen. Dombo's. Ach ja, wat maakte het uit. Hijzelf was per ongeluk in het riool gekomen. Rain dacht even na. Zou hij de twee helpen..? Nee, beter van niet. Maar toch.. ze hadden hem geholpen. Hij wurmde zich los, en belandde zo in het water. Hij begon wit te gloeien, veranderde van vorm, en werd iets groter. Toen de gloed wegtrok, stond er een Veemon in het water. Hij begon te rennen, en sprintte zo Jake voorbij. Hij sprong in een van de gangen. Het was hier best donker, maar Rain wist zeker dat hier geen Digimon waren. Hij keek om. "Hierin," maakte hij zichzelf duidelijk, terwijl hij wachtte op de twee. Zijn stem klonk gedempt, maar toch luid genoeg zodat de twee hem zouden horen. Als ze snel waren, waar Rain geen twijfels over had, konden ze in de gang komen zonder dat de Numemon hun gezien hadden. Ze moesten alleen wel springen..

De DemiVeemon liet zich gewoon dragen. Dat is mooi dacht Jake, aangezien het beestje korte pootjes had. Toch wurmde hij zich los en belandde in het water. Vervolgens begon hij wit te gloeien en werd hij langzaam een Veemon. Daarna zette hij een sprint in en rende Jake voorbij. Deze keek hem verbaasd aan, maar zag de Veemon al snel verdwijnen. Jake bleef even stilstaan, waardoor Agumon tegen hem opknalde. ''Wat doe je nou, niet zomaar stoppen,'' zei deze en wreef over zijn neus. ''Sorry,'' antwoorde Jake en rende verder. "Hierin," hoorde Jake. Hij draaide zich naar het geluid toe en zag toen de Veemon zitten. De jongen knikte en nam toen een aanloop. Agumon volgde zijn voorbeeld en haalde het net niet. Hij greep zich vast aan de rand en probeerde zich zo omhoog te trekken, maar dat wilde niet lukken. Langzaam gleed Agumon steeds verder en liet op een gegeven moment los. Jake kon hem nog nét grijpen en probeerde hem zelf omhoog te trekken. Dit lukte. ''Sorry,'' zei Agumon. ''Sst,'' fluisterde Jake terug. Daarna hield hij zich stil en keek voorzichtig waar de Numoemon bleven. Het duurde even, maar daarna kwamen ze om de hoek aangerend. Jake hield zijn adem in en wachtte tot de rare wezens voorbij waren. Toen dat eenmaal was gebeurd keek hij nog een keer voorzichtig of de kust veilig was. Eén Numemon kwam nog op het laatst achter de rest aangerend, maar was ook al gauw verdwenen. Een opgeluchte zucht klonk. ''Phew dat ging maar net goed,'' fluisterde de Agumon. ''Ja,'' antwoorde Jake,'' gelukkig wel, ja.'' De jongen keek de Veemon aan. ''Dankjewel,'' zei hij dankbaar en sprong toen weer terug. ''Kom Agumon, laten we hier weggaan.'' Agumon volgde opnieuw zijn voorbeeld. ''Kom je mee?'' vroeg de jongen nog aan de Veemon.

Ah wat smerig zegt Daan tegen Blake.maar op dat moment komt Henk.
Henk zegt: kom we gaan vechten.Daan zet Gabumon in en Henk zet Greymon in.
We zijn kansloos zegt Daan.op dat moment digivolved Gabumon naar Garurumon.
Val aan zegt Henk. Vuurvlaag zegt Greymon.Dacht het niet zei Daan.
Lichtstorm zegt Garurumon.Greymon is weer een digi-ei.Om Blake komt opeens een zwarte gloed.Blake wat is er zegt Daan.Hou je mond zegt Blake. Val aan zegt Blake.
Blake gooit Exveemon op.Maak Garurumon dood Zegt Blake.Exbeam zegt Exveemon.
Garurumon is weg. Nee zegt Daan. Garurumon's digi-ei gaat mee met het riool water.

Wat doe je Blake zegt Daan. Wat doeeeeeeeeee jeeeeeeee!
Blake valt flauw.Een half uur later.wat is er gebeurd zegt Blake.
Je was bezeten. zegt daan.

wordt vervolgd

echt was dat zo vraagt Blake en dan komt malomyotismon achter hem uit.
kom apocallymon. zegt daan dead beam zegt apocalymon en malomyotismon is DOOD.
maar dan worden ze meegesleurt naar de digi forest.



zie verder in digi forest