Alleen in de jungle.

Betamon liep het oerwoud heen. Er waren een paar jaar voorbij sinds hij was weggestuurd door de andere Digimon. Hij had vele Digimon bevochten, maar hij voelde zich nog niet echt sterker. Hij liep weer verder. Na een paar meter stopte hij weer. "Ik moet nog meer slachtoffers vinden die ik kan bevechten." dacht Betamon. Maar hij had dat nog maar net gezegd of er stapte een grote kip voor zijn neus uit de struiken. Het was een Kokatorimon. De Kokatorimon had haast zo te zien en ging bijna boven op Betamon staan. "Hé, braadkuiken" schreeuwde de Betamon kwaad "Kun je niet uitkijken waar je loopt!" De Kokatorimon reageerde niet, maar liep gewoon door. "Electric Shock!" Betamon viel aan en schokte de Kokatorimon. Deze draaide zich om en zei:"Zo, dus jij wil vechten?" Betamon dacht heel even na "Zou ik dat nu wel doen, ik heb vaker tegen champions gevochten, maar nog nooit tegen een Kokatorimon en hij ziet er wel erg sterk uit." Maar hij schudde de gedachte van zich af en gaf Kokatorimon gewoon nog een schok. "Ja, ik wil vechten, Braadkuiken!" zei Betamon brutaal. "Frozen Fire Shot!" Kokatorimon viel aan, maar Betamon ontweek hem. Ondanks zijn korte pootjes was hij toch erg snel. De aaval raakte wel een boom die meteen in steen veranderde "Ai, ik moet zorgen dat ik niet geraakt word, anders kan ik het wel schudden." dacht Betamon terwijl een volgende aanval ontweek. Kokatorimon stond even stil om uit te rusten van het aanvallen. "Electric Shock!" riep Betamon weer en schokte Kokatorimon. Deze werd nog kwader en stormde op Betamon af. Hij probeerde Betamon te pikken, maar zonder succes. Hij raakte de grond en zat vast.
Intussen kwam Betamon achter hem staan. Hij beet plotseling keihard in Kokatorimon's voet. Deze wilde het uitschreeuwen van de pijn, maar dat lukte niet met zijn snavel in de grond. Toch slaagde Kokatorimon er wel in om uit de grond los te komen en trapte daarbij Betamon tegen een boom aan. Betamon kwam snel weer overeind voor de Kokartorimon zich kon omdraaien en viel aan. De elektrische schok die Betamon afvuurde kwam in Kokatorimons staartveren terecht die meteen in brand vlogen. De Kokatorimon begon rondjes te rennen en om hulp te schreeuwen:"Help, mijn kont staat in brand, help!" Betamon maakte zich klaar voor nog een aanval maar de Kokatorimon vluchtte. "Kom terug, lafaard! riep Betamon hem na. Maar de Kokatorimon was sneller dan Betamon en ontsnapte. Betamon ging rustig zitten. Hij had gewonnen, hij voelde zich sterker, maar was hij dat ook?

(Ik wil graag lid worden van Night Crow, dus het is de bedoeling dat Blake deze post beantwoord.)
(Houdoe!, Groeten uit Brabant! Betamon.)

Met een rustige pas liep een zwarte Agumon door de Jungle. Het was vredig stil, iets dat normaal nooit voorkwam hier. Blake haatte rust en stilte, het was dan zo vredig. Gelukkig voor hem werd die rust verstoord door een luid geschreeuw:"Hé, braadkuiken! Kun je niet uitkijken waar je loopt!" Een grijns van oor tot oor verscheen op Blake's gezicht. Dat klonk als een ruzie, dat meestal eindigde in een gevecht. Dit wilde het zwarte wezen wel zien, kijken wie er tegen elkaar ging vechten. Die stem klonk als een Digimon, dus Blake hoefde niet voorzichtig te doen. Tenzij er natuurlijk wel een mens bijzat.
Blake was al dichtbij genoeg om de geluiden van het gevecht te horen. Toen hij eenmaal kortbij genoeg was, zag hij dat het een gevecht was tussen een Betamon en een Kokatorimon. Hij snoof. Die kippen waren altijd al zo irritant, maar goed dat iemand ze een lesje leerde. "Electric Shock!" riep de Betamon en vuurde de aanval op het kippenbeest af. De schok kwam terecht in Kokatorimons achterwerk. Deze kwam dan ook in de fik te staan. "Help, mijn kont staat in brand, help!" riep hij. Blake moest zichzelf inhouden, anders had hij keihard gelachen. Net goed voor dat ding dacht hij. "Kom terug, lafaard!'' riep de Betamon. Zo te zien was Kokatorimon weggevlucht. Blake vond het goed geweest zo en besloot naar het beest toe te lopen. ''Gegroet,'' zei hij kalm. Hij gebruikte altijd dezelfde begroeting. Iets anders verzinnen vond hij zonde van z'n tijd. ''Jij bent best wel sterk voor zo'n klein beestje,'' ging hij verder. Blake grijnsde opnieuw. Als deze Digimon bij de Night Crow kwam had hij een goede aanwinst erbij.

Betamon deed zijn ogen dicht en genoot van de zon, totdat hij potseling een stem hoorde. "Gegroet," Betamon opende zijn ogen en keek waar het geluid vandaan kwam. Hij zag een zwarte gestalte. Betamon kon eerst niet goed zien wat voor Digimon het was, maar toen hij beter keek zag hij dat het een BlackAgumon was. Hij hoorde zo te zien niet bij een temmer.
"Zou hij willen vechten?" vroeg Betamon zichzelf af. "Jij bent best wel sterk voor zo'n klein beestje." sprak de BlackAgumon. Betamon dacht na:"Hij zou wel niet willen, vechten als hij zo'n opmerking maakt, maar wat wil hij dan wel? En hoe weet hij eingelijk dat ik zo sterk ben? Hij zal me wel bespioneerd hebben."
Betamon besloot maar iets terug te zeggen. "Dat heeft me jaren training gekost, Ik train en vecht omdat ik me wil wreken op de temmers en hun Digimon. En niets houdt me tegen! Ik ruim iedereen op die in de weg staat!" zei Betamon en er klonk haat in zijn stem. "Wat wil je eigenlijk van me?!" zei Betamon brutaal.
"Dit is tijdverspilling, ik ga." zei hij. Hij had in de afgelopen jaren geleerd dat je niemand kon vertrouwen, en zeker geen mysterieuze vreemdeling. Dat had hij wel gemerkt toen hij van zijn ouders gescheiden werd, hij had de temmers vertrouwd, maar zij hadden er waarschijnlijk voor gezorgd dat hij zijn ouders nooit meer heeft gezien. En ook de Digimon wilde hem niet steunen. Al deze gedachten schoten door Betamons hoofd, maar hij schudde ze van zich af. En hij maakte aanstalten om te vertrekken.


(Houdoe!, Groeten uit Brabant!)

De Betamon opende zijn ogen en bestuurde Blake. "Dat heeft me jaren training gekost, Ik train en vecht omdat ik me wil wreken op de temmers en hun Digimon. En niets houdt me tegen! Ik ruim iedereen op die in de weg staat!" Er klonk haat in de Digimons stem. Dus hij wilde zich ook wreken op de Temmers. "Wat wil je eigenlijk van me?!" vroeg het beest brutaal. ''Ik? Niet veel eigenlijk,'' antwoorde de BlackAgumon. "Dit is tijdverspilling, ik ga." De Betamon maakte aanstalte om te gaan, maar Blake hield hem tegen. ''Zeg, heb je toevallig interesse in de Night Crow? Dat is een groepje Digimon die zich tegen de mensen keren. En aangezien jij ze haat....'' begon hij. Hij wist zekre dat de Betamon interesse had. Als hij zich inderdaad bij de groep wilde voegen hoefde hij geen opdracht te doen. Blake had al gezien hoe sterk deze was, dus dat was niet nodig.
Blake liet zich langzaam zakken tegen de boom. Zittend sloot hij zijn ogen en luisterde naar de geluiden om zich heen. Uiteindelijk opende hij zijn ogen weer en keek opnieuw naar de Betamon. De Night Crow had nu al een aanmelding, maar hij wist zeker dat er meerdere kwamen. Opeens kreeg hij het gevoel van succes. Als dit zo doorging dan groeide de Night Crow. Dan werden ze waarschijnlijk onoverwinnenlijk. Dat was te hopen, want Blake wilde maar al te graag van de mensen afkomen. Hij zou zelf meemaken hoe de meesten hier op rotten en hij zou er alles voor doen om het zo ver te krijgen.

Maar net voordat Betamon kon gaan, hield de BlackAgumon hem tegen. "Zeg heb jij toevallig interresse in de Night Crow?" vroeg hij "Dat is een groep Digimon die zich tegen de mensen keren. En aangezien jij ze haat......"
De BlackAgumon ging tegen een boom zitten en sloot zijn ogen.
Betamon dacht na over het aanbod. Zou hij het doen, het klonk als de groep waar hij thuis zou horen. Maar kon hij de BlackAgumon wel vertrouwen?, of zou hij hem ook verraden. Trouwens, het prima in zijn eentje. Wat voor reden had hij eigenlijk om zich bij de groep aan te sluiten? Hij kon de temmers ook wel in zijn eentje aan, daar had hij niemands hulp bij nodig.
Betamon dacht nog een keer goed na. Ergens van binnen wilde hij dit wel graag. Dan zou hij vrienden kunnen krijgen die er hetzelfde over dachten als hij, dat de mensen vertrokken. En de missie had meer kans van slagen op die manier. Betamon stopte met denken, hij had zijn beslissing gemaakt.
De BlackAgumon had intussen zijn ogen geopend en leek op een antwoord te wachten. "Hé, BlackAgumon, ik heb mijn beslissing gemaakt, ik wil wel bij de Night Crow. zei Betamon vastbesloten. "Maar, moet ik mezelf nog bewijzen of denk je dat ik sterk genoeg ben?"



(Houdoe!, Groeten uit Brabant!)

"Hé, BlackAgumon, ik heb mijn beslissing gemaakt, ik wil wel bij de Night Crow.'' zei de Betamon vastbesloten. "Maar, moet ik mezelf nog bewijzen of denk je dat ik sterk genoeg ben?" Blake schudde zijn hoofd. ''Nee, je hebt jezelf net al bewezen, daarom benaderde ik je.'' Dat was al één officieel lid, de BlackGatomon zou haar opdracht ook snel voltooien, dat was een zekere zaak. ''Goed dan, dat is duidelijk,'' sprak de Agumon uiteindelijk. Hij stond op en nam eens diep adem. Opnieuw een verbond, met nieuwe bondgenoten. Maar deze zou zijn doel bereiken en niet uit elkaar gaan. Daar zorg ik persoonlijk voor dacht Blake. Ik zal mijn maatjes wreken en die Temmers laten zien wie er de baas was. Al die ''goede'' Digimon zouden het uiteindelijk met hun eens zijn. De mens zou geen enkele kans maken, ze kunnen sowieso al niet zelf vechten. Een beetje dom een Digimon commanderen om te aanvallen. Wat is eigenlijk de bedoeling van hun hier? Blake vroeg zich dit pas nu af. Eigenlijk had hij daar nog nooit aan gedacht, maar dat maakte nu niet veel meer uit, toch? Blake snoof nogmaals frisse lucht naar binnen en liep toen steeds verder van de Betamon vandaan. ''Maak je maar geen zorgen, als ik je hulp nodig heb laat ik het je wel weten,'' had hij als laatste gezgd. ''Spoedig zullen we wel weer contact opnemen.'' Langzaam verdween hij steeds verder de jungle in.

(Oké, ik ben nu weg xD, maar ik zet je bij de leden =3)

De BlackAgumon schudde zijn hoofd. ''Nee, je hebt jezelf net al bewezen, daarom benaderde ik je.'' Er verscheen een glimlach op Betamon's gezicht. "Dus, hij vind mij echt goed." Betamon stond op het punt om te gaan, Toen de BlackAgumon zei:''Goed dan, dat is duidelijk,'' Hij stond op en nam eens diep adem. Het bleef toen even stil.
Opeens begon hij steeds verder bij Betamon vandaan te lopen. ''Maak je maar geen zorgen, als ik je hulp nodig heb laat ik het je wel weten,'' had hij als laatste gezgd. ''Spoedig zullen we wel weer contact opnemen.'' Langzaam verdween hij steeds verder de jungle in.
"Ik ben nu dus lid. Hij heeft mij geen opdracht gegeven, dus, wat zal ik gaan doen?" vroeg Betamon zich af. "Ik denk dat ik maar weer verder ga met trainen. Hij zou het mij laten weten als hij mij nodig heeft." Betamon keek om zich heen, er was niemand te zien. "Die krijsende Kokatorimon moet de overige Digimon vast weg hebben gejaagd. Stomme kippen ook!" dacht hij.
Betamon begon het struikgewas in te lopen. Hij liep richting het strand. "De laatste keer dat ik daar geweest was, heb ik flink gevochten. Volgens mij heb ik daar alle Digimon weggejaagd. Dat waren vooral Rookie Digimon, misschien zijn er meer Champion Digimon voor in de plaats gekomen. Dat is teminste een uitdaging! Lijkt mij genoeg reden om te gaan kijken." zei Betamon in zichzelf.
En dus liep Betamon stevig door in de hoop nog sterker te worden.


(Sorry, dat ik een tijdje niet gepost heb, maar ik heb het nogal druk.
Houdoe!, groeten uit Brabant!)