Wandelingetje

Even bleef Tsunomon zo liggen. De klap was groot, en dus duurde het even voordat hij weer bijkwam. Hij opende zijn ogen na het horen van een paar stemmen. Hij draaide zijn ogen in de richting van de Ankylomon, die bewusteloos op zijn buik lag. Vervolgens merkte hij de Gomamon op, evenals een Salamon. Tsunomon kreunde zachtjes, waarna hij zich rechtzette. "Oke," mompelde hij zachtjes, en sprong een richting uit, waarna hij zich weer omdraaide. In zijn blik was te zien dat hij nog pijn had, maar daar probeerde hij geen aandacht aan te schenken. Niet dat hij nu stoer probeerde te doen, maar hij kon niet eeuwig blijven doorzeuren over de pijn die hij in zijn achterhoofd, wat nu deel uitmaakte van zijn rug, voelde. Tsunomon keek verbaasd op toen de jongen wegging met zijn Gomamon. Hmm, die gingen ook snel weg. Waren ze zo'n type die op avontuur uit waren, en daardoor graag gevechten aangingen..? Misschien. Maar zulke types waren vaak onbeleefd tegen anderen, en dat waren ze niet. Ach ja, wat voor een type ze waren maakte Tsunomon niet zoveel uit, als ze maar vriendelijk waren en geen slechte bedoelingen hadden.. toch?
Hij keek in de richting van Robin en Gabe. De Salamon kende hij niet, en de Lunamon had hij nog steeds niet opgemerkt, dus daar keek hij niet naar. Daarbij kwam nog dat de Salamon waarschijnlijk geen antwoord kon verzinnen op zijn vraag. De Lunamon misschien wel, maar aangezien Tsunomon haar niet had gezien, keek hij gewoon naar Robin en Gabe. "Wat is er eigenlijk gebeurd..? Ik bedoel, eerst viel ik tegen de boom aan door een aanval van de Ankylomon, en nu is hij bewusteloos, maar ik ben gededigivolved," vroeg Tsunomon vaagjes. Hij zuchtte even. De pijn kon hij nog steeds voelen, maar hij probeerde dat te vergeten, ook al ging dat best moeilijk. Zijn schattige oogjes keken naar de twee, hopend dat ze zijn vraag konden beantwoorden. Want anders zou hij er nooit achterkomen hoe hij naar een Tsunomon was gededigivolved, en hoe de Ankylomon bewusteloos was geraakt..

(En toch heb ik het voor elkaar gekregen om zo'n RPGpost te maken.. XD)

Gomamon daaide zich om hij was even stil maar toen zei hij geïriteerd:"Zeggen we geen gedag meer?"Salamon keek Gomamon verbaasd aan en dacht:"Hmm ik had meer iets verwacht van:Sorry ik had je niet gezien ofzo.Toen zei de Gomamon:"Ik viel trouwens door die boom heen daar kon ik niks aan doen, moet je zelf maar beter uit je doppen kijken!" "Ja,ja dat zeggen ze allemaal zei Salamon zelfverzekerd" maar toen kwam er een jongen naar ons toegelopen en vroeg aan Gomamon:" Wat ben je nu weer aan het doen?" "zei begon! schreeuwde de Gomamon"en wees naar Salamon."Laat die Salamon gewoon met rust zei de jongen tegen de Gomamon"." Ja, laat me maar gewoon met rust lachte Salamon in zich zelf". De jongen sleepte de Gomamon mee en de Gomamon zei:"Pedro, ik bevecht haar wel dan is die ruzie zo opgelost". Hmm dus de jongen heet Pedro dacht Salamon"maar de rest hoorde ik niet meer want hij was al te verweg.Salamon keek om zich heen en zag de Tsunomon die eerst bewusteloos was maar nu niet meer.het leek of hij pijn had,Salamon hoorde de Tsunomon allemaal vraagen stellen ze wist aleen niet aan wie.Salamon liep naar de Tsunomon toe en zei:"Je weet zeker niet helemaal wat er gebeurd is?"maar voor dat Tsunomon antwoord kon geven praatte Salamon weer verder"Nou,ik weet het wel hoor, het begon toen er bijna een boom op me viel, de aso`s!ratelde Salamon"Nouja daar begon het gevecht niet mee want dat zag ik niet maar het punt is ze waren aan het vechten, ze kwamen heel hard tegen elkaar aan en vlogen achteruit, de Ankylomon belande op zijn rug en kon niet overeind komen en de ikkakumon kreunde van de pijn en liep op Ankylomon af, Ikkakumon vuurde zijn Harpoon torpedo af en toen was hij bewusteloos en het gevecht was voorbij"Salamon haalde diep adem en dacht bij zich zelf:"Wat een lange zin". Salamon wachte op Tsunomons reactie.

(heb ik het nu wel goed gedaan met ik,ze,zij enz. )

Pedro rende naar Gomamon. Deze was blijkbaar ruzie aan het zoeken met een Salamon, maar Robin gebierde daar niet naar. Zij was een beetje bezorgd om de Tsunomon. Hoe had hij zomaar kunnen dedigivolven? Was het zo'n harde klap geweest? Tsunomon zette zich recht. "Oke," mompelde hij toen en sprong toen weg.
Pedro verdween samen met zijn Gomamon. Hij had vast wel iets beters te doen. ''Dat is al de tweede die vertrekt,'' zei Robin zachtjes. Ze wierp haar blik even naar Gabe, die stond te kijken naar de Salamon. "Wat is er eigenlijk gebeurd..? Ik bedoel, eerst viel ik tegen de boom aan door een aanval van de Ankylomon, en nu is hij bewusteloos, maar ik ben gededigivolved," klonk er. Robin keek naar Tsunomon. Ze wilde antwoord geven, maar de Salamon was haar al voor. "Nou,ik weet het wel hoor, het begon toen er bijna een boom op me viel. Nouja daar begon het gevecht niet mee want dat zag ik niet maar het punt is ze waren aan het vechten, ze kwamen heel hard tegen elkaar aan en vlogen achteruit, de Ankylomon belandde op zijn rug en kon niet overeind komen en de ikkakumon kreunde van de pijn en liep op Ankylomon af, Ikkakumon vuurde zijn Harpoon torpedo af en toen was hij bewusteloos en het gevecht was voorbij." Robin keek het beestje verbaasd aan. Dat was een hele mond vol voor zo'n klein wezentje. ''Je knalde tegen een boom aan door Ankylomons aanval. Daardoor dedigivolvede je, denk ik. Dat moest een harde klap zijn geweest. Daarna verscheen Pedro met Ikkakumon. Hij heeft natuurlijk gewonnen, maar nu moeten we snel weg hier voordat Ankylomon weer bijkomt.'' Robin keek van Salamon naar Tsunomon. Als dat wezen bijkomt maakte ze geen schijn van kans. Gabe is pas twee keer gedigivolved. Hij is trouwens ook uitgeput van de laatste digivolve, dus veel zou hij niet kunnen aanrichten.

(Je spelling is nog niet helemaal correct. Misschien dat je je berichtje nog eens naleest voordat je hem post. Ik geef alleen maar een tip )

"Je weet zeker niet helemaal wat er gebeurd is?" klonk het opeens. Tsunomon draaide zich om. Hij wou iets zeggen, maar zijn mond werd gesnoerd doordat de Salamon begon te praten. "Nou, ik weet het wel hoor, het begon toen er bijna een boom op me viel, de aso's!" Tsunomon keek verbaasd op. Het gevecht was begonnen doordat een van de In-Training Digimon, óf de Kiwimon, de Ankylomon wakker had gemaakt. Dat was tenminste wat hij dacht. Het enige wat hij niet kon herinneren, was alles wat gebeurde in de korte tijd dat hij 'bewusteloos' was. "Nou ja, daar begon het gevecht niet mee, want dat zag ik niet, maar het punt is: ze waren aan het vechten, ze kwamen heel hard tegen elkaar aan, en vlogen achteruit, de Ankylomon belandde op zijn rug en kon niet overeind komen, en de Ikkakumon kreunde van de pijn, en liep op Ankylomon af, Ikkakumon vuurde zijn Harpoon torpedo af, en toen was hij bewusteloos en het gevecht was voorbij." Tsunomon keek verbaasd, maar knikte. Dat kon hij wel begrijpen, het klonk geloofwaardig. Ergens vond hij het vreemd dat de Salamon alles in een zin zei. Maar dat was nu niet heel belangrijk, het ging erom dat hij zich weer zou herinneren wat er was gebeurd. Tsunomon zuchtte kort, maar toen hij een andere stem hoorde, draaide hij zich snel weer om.

''Je knalde tegen een boom aan door Ankylomons aanval. Daardoor dedigivolvede je, denk ik. Dat moest een harde klap zijn geweest. Daarna verscheen Pedro met Ikkakumon. Hij heeft natuurlijk gewonnen, maar nu moeten we snel weg hier voordat Ankylomon weer bijkomt.'' Tsunomon knikte. "Ja, dat was wel een harde klap, denk ik. Ik voel hem nog steeds," begon hij, "maar ik weet zeker dat je gelijk hebt over dat we hier snel weg moeten. Tenzij hij het gevecht is vergeten, maar dat betwijfel ik sterk," ging hij verder. Hij sprong een keer op en neer. "Als iedereen het goed vindt, kunnen we nu gaan," besloot hij te zeggen, en keek rond. Hoe eerder ze weggingen, hoe beter. Straks zou de Ankylomon veel sneller bijkomen dan ze hadden verwacht, en dan hadden ze een groot probleem..

Salamon was uitgepraat maar kreeg niet echt een reactie van Tsunomon. Tsunomon zugte kort maar toen draaide hij zich om want we hoorde een andere stem. Er stond een meisje en een Gabumon, het meisje begon te praten en zei:"Je knalde tegen een boom aan door Ankylomons aanval". Ze vertelde ongeveer het zelfde wat ik had verteld en ze zei ook dat we hier snel weg moeten voor dat Ankylomon wakker word. "Dat is waar." dacht ik, we praatten nog een beetje en Salamon besloot om weg te gaan. Ze gaat op zoek naar een slaapplaats. Ze kwam bij een rivier, ze zag een waterval. "Hé!, ik ziet iets achter die waterval." ze besloot om te gaan kijken. ze zwom naar de overkant, en ze dacht:"Zwemmen gaat me nog redelijk goed af." Ze ging door de waterval heen. "Hé, een grot, dat kan mooi mijn slaapplaats zijn." Ze ging de grot verder, en ze dacht:"Wow, wat is deze grot lang het lijkt wel een tunnel." "Wacht is even, volgens mij is het een tunnel." zei Salamon hardop. Ze hoorde hard geboor verderop in de tunnel, pots stopte het. Salamon zei tegen zichzelf:"Ik ben nooit ergens bang voor, dit is niet het moment om dat wel te zijn." dus ze ging kijken. Ze zag een Digimon verderop in de tunnel, ze nog niet goed zien wat het was. Blijkbaar had de Digimon in de gaten dat Salamon naar hem toe liep, want hij draaide zich om. Hij schreeuwde hard:"Wat doe jij in mijn tunnel?". Salamon schrok een beetje, en zei hard terug:"Wie zegt dat het jouw tunnel is?" Ze kon nu zien dat de Digimon tegen wie ze het had een Drimogemon was, en kreeg een beetje spijt van haar vraag. De Drimogemon zei kwaad:"Zie jij iemand anders hier die deze tunnel gegraven kan hebben?" Salamon stoterde:"Nee, maar.....maar....." maar Drimogemon liet haar niet uitpraten. "Ik zal jouw eens een lesje leren!" riep hij kwaad en hij stormde op Salamon af. "Iron Drill Spin!" Salamon sprong opzij om de boor van Drimogemon te ontwijken, zodat deze de muur in boorde en vastzat. "Ik laat niet zomaar over me heen lopen, Puppy Howling!" Salamon vuurde de aanval af, het had weinig effect op de Drimogemon. De Drimogemon rukte zich los uit de muur en beukte Salamon aan de kant. "Dit gaat niet lukken, ik moet digivolven." Salamon begon wit op te lichten, ze werd iets groter en haar staart groeide. Ze stopte met gloeien "Salamon digivolved in..............BlackGatomon!" Op de plek waar de Salamon stond, stond nu een zwarte kat met paarse handschoenen. "Cat Punch!" BlackGatomon sprong op en sloeg met haar klauwen de Drimogemon in zijn gezicht. De vonken vlogen er vanaf, het was een voltreffer. Maar Drimogemon was nog niet verslagen.

Het was een vol treffer maar Drimogemon was nog niet verslagen. de Drimogemon was verbaasd want de klap kwam hard aan, BlackGatomon was nu in top vorm en maakt nog een vol treffer met haar Cat Punch de Drimogemon ging neer maar was nog steeds niet verslagen. Drimogemon stond meteen op en vocht trug met zijn Iron Drill Spin dit keer was hij raak en BlackGatomon was flink geraakt maar hield vol. BlackGatomon was nu woedend en schreeuwde:"Je bent te ver gegaan je gaat er aan ik laat niets meer van je over!" Ze rende op hem af en sloeg hem heel hard met haar Cat Punsh de Drimogemon viel met een klap op de grond.BlackGatomon boog over hem heen en zei:"Nu komt de genade slag" En lachte er gemeen bij "Nee, nee smeekte Drimogemon om genade BlackGatomon hefte haar klauw op en vroeg:"Nog een laatste woord?"ik heb de Night Crow nooit gemogen maar nu al helemaal niet meer." zei Drimogomon met een bange stem
"Night Crow, wat is dat nu weer?"Dat is een groep daar hoor jij toch bij?"Nee, waarom denk je dat?" vroeg BlackGatomon verbaasd. "Nou, jij bent zo gemeen." zei Drimogemon angstig. "Dat beschouw ik maar als een compliment." zei BlackGatomon op ondankbare toon "Wat houdt die Night Crow nu eigenlijk in?" "Dat is een groep slechte Digimon die vechten tegen aardige Digimon en mensen." BlackGatomon dacht na:"Hmm, is die groep misschien wat voor mij?" Ze schudde haar hoofd op en neer en schreeuwde hard:"Ik heb niemand nodig!, ik kan alles zelf aan." Drimogemon zag dat BlackGatomon niet op hem lette, hij stond voorzichtig op en rende keihard weg. BlackGatomon schreeuwde tegen hem:"Je bent nog niet van af!, als ik je ooit nog tegen kom dan kom je er niet zo makkelijk van af!" BlackGatomon was weer alleen. Ze liep naar buiten en ging ergens zitten. Ze zuchtte diep:"In mijn eentje red ik het nooit laat ik me toch maar bij de groep aansluiten." "Maar hoe moet laat ik dat weten?" ze dacht diep na en zuchtte nog een keer. "Hoe kan ik me bij de groep aansluiten! schreeude ze. "Laat iemand naar me toe komen, of zoiets!

("Hoe kan ik me bij de groep aansluiten?" is het singnaal voor Blake.)
(Bye, Bye )

Vol afkeer keek Blake om zich heen. De mensen hadden flink wat veranderd hier. Veel te veel zelfs. Dit was één van de reden waarom hij de mensen haat, verandering. Elke stap die hij zette maakte zijn haat alleen maar groter. Night Crow bestond nog maar net, maar hij wist zeker dat de groep zich zou uitbreiden. Die Drimogemon die hij tegenkwam had hij flink wat schade gegeven, maar deze vluchtte weg. Blake had hem nog nageschreeuwd dat je aan de Night Crow niet kon ontkomen en dat ze de mensen hier weg zouden krijgen. Dit nieuws zou snel rond gaan en Night Crow zou vast wel wat leden krijgen hierdoor. Maar hij zou ook veel tegenhangers krijgen, ookal boiede hem dat niet veel. Blake kon al digivolven, maar in de meeste situaties was hij al sterk genoeg geweest dat niet te doen. Waarom zou hij dan bang zijn?
"Hoe kan ik me bij de groep aansluiten?!" Blake keek op. Was die roep soms voor hem bedoeld? Achja, hij kan er maar beter op afgaan. Misschien was het inderdaad voor hem bedoeld en als dat niet zo was hoefde hij zich ook geen zorgen te maken. Vol zelfvertrouwen liep de zwarte Agumon erop af. Rennen deed hij niet, waarom zou hij zich haasten?
Na een tijdje zag Blake een schim staan. Het was zwart en had de vorm van een kat, maar hij kon niet zien wat voor soort het was. Langzaam liep hij korterbij en merkte op dat het een BlackGatomon was. Eenmaal een paar meter van het beest verwijderd bleef hij staan. ''Gegroet,'' zei hij kalm. ''Riep je om lid te worden van de Night Crow?''

(Ik heb het zo gemaakt dat de Drimogemon eerst al tegen Blake vocht. Dat maakt het wat realistischer =D)

BlackGatomon wachtte een poos en bleef voor zich uit staren maar op eens hoorde ze iemand zeggen:Gegroet riep je om lid te worden van Night Crow? "Ehmm, ja."
"En hoe weet je dat eigenlijk?"dacht BlackGatomon. Ze stond op om hem beter te kunnen zien het was een BlackAgumon "Jij bent zeker de leider van Night Crow.
"Ik wil graag bij jouw groep horen ik haat de mensen."zei BlackGatomon,En dat is wat jou groep doet proberen de mensheid uit te roeien, daar wil ik je graag bij helpen.
Ik ben ooit in de steek gelaten door een mens, hij was mijn beste vriend, tenminste dat dacht ik. Hij had veel vrienden die ook Digimon hadden. Ze konden het allemaal goed met elkaar vinden, behalve ik. Ik hoorde er niet bij. Vroeger was ik altijd verlegen en teruggetrokken. Ik weet het nog als de dag van gisteren. We kwamen een kleine schattige Digimon tegen die geen vrienden had en graag met ons mee wilde reizen, hij kon zo goed opschieten met mijn partner dat ie mij gewoon vergat. En ik had al niet veel vrienden dus ik was eenzaam. ik besloot weg te gaan en zelf op avontuur te gaan en toen ik wegging hebben ze het niet eens gemerkt. En zo ben ik dus veranderdt in wat ik nu ben." vertelde BlackGatomon.
"Dus." zei ze "Ben ik goed genoeg om bij jouw groep te mogen?"


(Sorry, ik ben inspiratieloos.)
(bye, bye )

De BlackGatomon stond op en bekeek de Agumon voor een poosje. "Jij bent zeker de leider van Night Crow?'' vroeg deze uiteindelijk aan hem. ''Jazeker,'' antwoorde het wezen kalm. "Ik wil graag bij jouw groep horen ik haat de mensen. En dat is wat jou groep doet; proberen de mensheid uit te roeien, daar wil ik je graag bij helpen.'' Blake grijnsde. Hij wist wel dat de Drimogemon zijn mond niet kon houden. ''Ik ben ooit in de steek gelaten door een mens, hij was mijn beste vriend, tenminste dat dacht ik. Hij had veel vrienden die ook Digimon hadden. Ze konden het allemaal goed met elkaar vinden, behalve ik. Ik hoorde er niet bij. Vroeger was ik altijd verlegen en teruggetrokken. Ik weet het nog als de dag van gisteren. We kwamen een kleine schattige Digimon tegen die geen vrienden had en graag met ons mee wilde reizen, hij kon zo goed opschieten met mijn partner dat ie mij gewoon vergat. En ik had al niet veel vrienden dus ik was eenzaam. ik besloot weg te gaan en zelf op avontuur te gaan en toen ik wegging hebben ze het niet eens gemerkt. En zo ben ik dus veranderdt in wat ik nu ben," vertelde het wezen. Blake schatte haar even kort in en merkte op dat deze best sterk kon zijn. "Dus. Ben ik goed genoeg om bij jouw groep te mogen?"
De zwarte Agumon dacht even na. De haat voor mensen straalde van haar af, plus, ze was zwart: De kleur van haat. Opnieuw verscheen er een grijns op zijn gezicht. ''Tuurlijk,'' zei hij uiteindelijk. ''Maar, je zult wel een opdracht moeten voltooien,'' voegde hij er nog aan toe. Helaas wist hij nog geen opdracht, dus verzonk hij weer in gedachten. Het duurde niet lang of hij wist er al één. ''Ik heb gehoord dat er mensen in dit gebied hebben gevochten. Jij hebt deze volgens mij gezien, nietwaar? Dus, beste BlackGatomon, jouw opdracht is; vind één van deze mensen en val hem/haar aan. Diegene hoeft nog niet dood, maar ik wil wel zien hoe sterk jij kunt zijn. Heb geen genade, dat is juist iets dat jouw kan vermoorden.'' Blake draaide zich om. ''Ik wil er natuurlijk wel bij zijn als je dat mens aanvalt en ik zal het gevecht stoppen waar dat nodig is. Als je die opdracht heb voltooid kun je je met trots lid noemen van Night Crow.''

(Als je geen weet kun je mijn account (Robin) wel aanvallen ofzeuw xD)

Opeens liep de Salamon gewoon weg, zonder iets te zeggen. Dat vond Tsunomon vreemd. "Hé, ik zie iets achter die waterval!" klonk het. Tsunomon wendde zich naar de Salamon, maar ging niet naar haar toe, aangezien ze begon te zwemmen. Hij kon niet zwemmen, dus kon hij de Salamon niet achternagaan. Tsunomon richtte zich daarom maar weer tot Robin en Gabe. "Ik kan niet zwemmen," merkte hij droogjes op, met zijn ogen naar het water gedraaid. Opeens klonk er een grommend geluid. Vlug keek Tsunomon de andere kant op, waar hij de Ankylomon zag opstaan. Ze hadden nu een probleem.. of toch niet?
De Ankylomon gromde, en stapte op de groep af. Hij snoof, waarna hij dedigivolvde naar Armadillomon. Hij ging op twee poten staan, wat een beetje moeilijk voor hem was. "Sorry," verontschuldigde hij zich, "ik heb alleen een hele tijd niet uitgerust, en een van de In-Training Digimon maakte mij wakker. Daarom werd ik kwaad. Nogmaals sorry," ging hij verder. Hij zuchtte even, en keek kort naar Robin. Een mens.. die zag hij hier steeds vaker. Waarom ze in de digitale wereld waren wist de Armadillomon niet zeker. Hij keek weer naar Tsunomon toen deze iets wou zeggen. "Maakt niet uit," begon hij, "laten we maar hopen dat het niet nog een keer gebeurt." Na het horen van deze woorden knikte de Armadillomon, waarna hij snel wegrende. Tsunomon keek de Digimon verbaasd na. Waarom had hij zo'n haast? Stond er een Digimon achter hun..? Tsunomon keek verbaasd om. Nee, niemand. Hij wendde zijn blik weer naar Robin en Gabe, en glimlachte lichtjes. "Dus, zijn jullie nog van plan om iets te gaan doen?" vroeg hij.
Op dat moment hoorde hij vaagjes wat geschreeuw. "Ik heb niemand nodig! Ik kan alles zelf aan!" Tsunomon keek in de richting van het geschreeuw, de waterval waar de Salamon over had gepraat. Was zij dan..? "Je bent nog niet van af, als ik je ooit nog tegen kom dan kom je er niet zo makkelijk van af!", klonk het weer. Even was het stil. "Hoe kan ik me bij de groep aansluiten? Laat iemand naar me toe komen, of zoiets!" Tsunomon keek verbaasd op. Waar had ze het over? Welke groep? Een zwarte Digimon ging de waterval binnen, en dat was het laatste wat Tsunomon zag. Hij keek weer naar Robin en Gabe, die nog niks hadden gezegd. Zouden zij het ook gehoord hebben..?

Robin en Gabe keken verbaasd naar de Salamon die gewoon wegliep. Ook de Tsunomon keek haar na, waarna hij zich wendde naar Robin en Gabe. "Ik kan niet zwemmen," zei hij en keek naar het water. Robin wilde iets zeggen, maar een gegrom hield haar tegen. De Ankylomon was opgestaan, maar hij dedigivolvede, waarna hij naar het groepje toekwam. "Sorry, ik heb alleen een hele tijd niet uitgerust, en een van de In-Training Digimon maakte mij wakker. Daarom werd ik kwaad. Nogmaals sorry," verontschuldigde hij zich. Robin knikte kort. Zoveel maakte het niet echt uit voor haar, hij verontschuldigde zich, dat was een pluspunt. "Maakt niet uit, laten we maar hopen dat het niet nog een keer gebeurt," antwoorde Tsunomon. Nadat hij dit had gehoord draaide de Armadillomon zich om en rende weg. Blijkbaar had hij haast, ofzo. Verbaasd keek de Tsunomon achter zich, maar toen hij niks opmerkte draaide hij zich naar de Temmer en haar Digimon en glimlachte. "Dus, zijn jullie nog van plan om iets te gaan doen?" vroeg hij.
Opnieuw wilde het meisje iets zeggen, maar op dat moment klonk er geschreeuw. "Ik heb niemand nodig! Ik kan alles zelf aan!" Ze keek naar de waterval, waar het geluid vandaan kwam, en knipperde even droog. "Je bent nog niet van af, als ik je ooit nog tegen kom dan kom je er niet zo makkelijk van af!" Opnieuw geschreeuw.... Was dat soms die Salamon? Even was het stil. "Hoe kan ik me bij de groep aansluiten? Laat iemand naar me toe komen, of zoiets!" Verbaasd staarde Robin voor zich uit. ''Groep? Welke groep? Zijn er hier groepen dan?'' vroeg ze droog. Een zwarte Digimon verdween ook in de waterval, daarna hoorde ze niks meer. ''Oké..... Waar sloeg dat nou weer op?'' Robin keek Gabe aan, maar die wist het blijkbaar ook niet. ''Dus jij weet ook niks over een groep, huh?'' vroeg ze aan de Gabumon. Deze schudde zijn hoofd. ''Hmm, wel vreemd, maarja. Waar waren we?... O, ja,'' begon Robin. ''Wat we gingen doen? Weet ik eigenlijk niet.... Ik weet niet eens waarom ik hier ben, of hoe ik hier ben beland,'' ging ze verder. ''Ik had, voordat ik hier kwam, nog nooit van deze plek gehoord.....'' voegde ze eraan toe. ''Maar jij zou dat ook wel niet weten....'' zei ze en glimlachte erbij. ''Wat ben jij dan van plan?''

''Oké..... Waar sloeg dat nou weer op?'' De stem liet Tsunomon opkijken. Robin keek richting Gabe, dus Tsunomon had al snel door dat het niet aan hem was gevraagd. ''Dus jij weet ook niks over een groep, huh?'' vroeg het meisje aan Gabe, maar deze liet merken dat hij niks van een groep wist, en dus schudde hij zijn hoofd. Tsunomon zuchtte even. Hijzelf had ook nog nooit van een bepaalde groep gehoord. Er waren wel kleine teampjes, maar dat waren niet echt groepen. ''Hmm, wel vreemd, maarja. Waar waren we? O, ja,'' ging Robin weer verder. Vlug keek Tsunomon in haar richting. Hij moest omhoog kijken. Niet dat hij dat anders niet deed, maar nu moest hij nóg verder omhoog kijken. Hij kreeg er een vreemd gevoel bij. ''Wat we gingen doen? Weet ik eigenlijk niet.. Ik weet niet eens waarom ik hier ben, of hoe ik hier ben beland.'' Tsunomon keek even omlaag. Dat was waar, mensen woonden hier niet, dus meestal kenden ze de omgeving niet.' 'Ik had, voordat ik hier kwam, nog nooit van deze plek gehoord.. Maar jij zou dat ook wel niet weten..'' ging Robin verder. Tsunomon keek weer omhoog, en zweeg. Hij wist wel dat mensen niet van deze wereld waren, maar daar had hij even niet over nagedacht. Maar ja, vragen kon altijd, toch? ''Wat ben jij dan van plan?'' Tsunomon dacht even na, en schudde met zijn hoofd, maar aangezien deze zijn lichaam vormde, bewoog zijn hele lichaam. "Ik weet het niet. Het zou niet zo veilig zijn als ik hier alleen zou blijven, maar wel als ik me zou verschuilen," mompelde hij even. "Maar nu ik daarover nadenk, dat zou ook niet zo veilig kunnen zijn," ging hij vaagjes verder, "kortom: ik weet het niet." Tsunomon grinnikte even, en keek naar de twee. Misschien zouden zij met een idee komen? Of zouden ze ook inspiratieloos zijn?

(Ofzo =o)

"Ik weet het niet. Het zou niet zo veilig zijn als ik hier alleen zou blijven, maar wel als ik me zou verschuilen," sprak Tsunomon. Hij schudde eigenlijk zijn hoofd, maar zijn hele lijfje was zijn hoofd, dus die schudde evenhard mee. Robin vond het er wel grappig uitzien, maar daar kon hij niks aan doen. Eerlijk gezegd was dit de eerste keer dat ze een Tsunomon zag. Hiervoor had ze niet geweten hoe de vorige vorm van Gabe eruitzag, omdat deze altijd wat energie bewaarde. Nouja eigenlijk was het pas de tweede keer dat hij was gedigivolved. Robin vroeg zich af of Gabe nog verder kon evolueren, maar toen schudde ze haar hoofd. Dit leidde haar alleen maar van het echte onderwerp af. "Maar nu ik daarover nadenk, dat zou ook niet zo veilig kunnen zijn," ging de Tsunomon verder. "kortom: ik weet het niet." Hierop grinnikte het kleine wezentje en keek naar boven, naar Robin.
Gabe dacht even na en kwam toen met een voorstel. ''Misschien kun je zolang bij ons blijven, tot je weer een Gabumon bent. Dat lijkt me veel veiliger, maar als je het niet wilt.'' Robin keek hem even verbaasd aan, maar knikte algauw naar beneden. Zelf had ze ook wel nagedacht, maar was niet op dit idee gekomen. Ze vond het wel een goed idee, maar dat was aan Tsunomon, toch?

(Ik besloot maar weer eens hier te posten xD)

''Misschien kun je zolang bij ons blijven, tot je weer een Gabumon bent. Dat lijkt me veel veiliger, maar als je het niet wilt,'' stelde Gabe voor. "Oh, dat lijkt mij ook veiliger," reageerde Tsunomon. Hij glimlachte een keer. Robin en Gabe waren best aardig, anders zouden ze toch niet met dat voorstel komen. Het begon opeens hard te waaien, en Tsunomon voelde een druppel op zijn hoorn vallen. Dat was de enige bescherming tegen de regen die hij momenteel had, maar zelfs zijn hoorn beschutte hem niet goed. Tsunomon snoof, waarna hij zijn blik naar de twee wendde. "Maar ja, ik denk dat we beter ergens anders heen kunnen ga-" probeerde Tsunomon te zeggen, maar hij werdhalf verblind door een flits. Geschrokken keek hij omhoog, waar hij de dreigende donder hoorde. De plotselinge weersomslag verbaasde hem wel. Het was eerst nog zo'n mooi weer.. had hij de wolken dan niet opgemerkt..? Vreemd. Een tweede donder schudde hem weer uit zijn gedachten. "Laten we gaan," sprak hij, luid genoeg voor de twee om hem te kunnen horen, "ik denk niet dat we nat willen worden, wel dan?" Na dit gezegd te hebben, sprong Tsunomon een richting op en draaide hij zich om. Hij stond nog maar net onder een boom, dus hij bleef droog. Zijn ogen waren op de twee gericht. Tsunomon vroeg zich af of ze hem zouden volgen, of dat ze zelf ergens naartoe zouden gaan. Maar ja, dat zou hij snel merken, bijna niemand stond graag in de regen..

"Oh, dat lijkt mij ook veiliger," antwoorde de Tsunomon. Gabe en Robin glimlachte naar elkaar, vervolgens draaide ze zich weer naar Tsunomon die ook glimlachte. Opeens begon het hard te waaien, waarna een regendruppel op Gabe zijn neus terechtkwam. "Maar ja, ik denk dat we beter ergens anders heen kunnen ga-" probeerde de Tsunomon te zeggen. Robin zag de grond even wit oplichten, dat gevolgd werd door een harde donder. ''Onweer,'' mompelde ze droog. Ze vond het raar dat het weer omsloeg. Misschien had ze de wolken niet gemerkt... Weer klonk een donder. "Laten we gaan," zei de Tsunomon. Robin en Gabe knikte. "ik denk niet dat we nat willen worden, wel dan?" ging hij verder. Robin keek grinnikend naar Gabe. Hij had het nooit leuk gevonden om nat te worden, vooral voor zijn vacht, die hij voor geen goud af wilde doen.
De Tsunomon stond al onder een boom en keek un richting uit. Hij had beschutting gevonden, maar was het wel veilig om bij onweer onder een boom te staan? Achja, ze wilde niet graag nat worden, dus liep ze op de boom af. Gabe volgde haar voorbeeld. Toch deed Robin voorzichtig, haar ouders hadden haar ooit verteld dat de bliksem het eerst op het hoogste punt zouden afgaan, of iets dat bliksem geleid, zoals water. Zoiets belangrijks vergat je niet snel. ''Deze boom is toch niet het hoogst van ze allemaal?'' vroeg ze bezorgd. Gabe ging een stukje onder de boom vandaan en keek naar boven. ''Volgens mij niet, hoezo?'' sprak hij en kwam weer naast zijn temmer staan. ''Oh, nee, niks. Ik vroeg het me alleen af,'' zei ze opgelucht en ging zitten.

De BlackAgumon zei een tijdje niks. Plotseling grijnsde hij. "Tuurlijk." zei hij "Maar, je zult wel een opdracht moeten voltooien." voegde hij er aan toe. Daarna zei hij niks meer. BlackGatomon wachtte in spanning haar opdracht af. "Ik hoop dat de opdracht niet te moeilijk is. Anders doe ik het misschien fout." dacht ze. "Ik heb gehoord dat er mensen in dit gebied hebben gevochten. Jij hebt deze volgens mij gezien, nietwaar? Dus, beste BlackGatomon, jouw opdracht is; vind één van deze mensen en val hem/haar aan. Diegene hoeft nog niet dood, maar ik wil wel zien hoe sterk jij kunt zijn. Heb geen genade, dat is juist iets dat jouw kan vermoorden." De BlackAgumon draaide zich om "Ik wil er natuurlijk wel bij zijn als je dat mens aanvalt en ik zal het gevecht stoppen waar dat nodig is. Als je die opdracht hebt voltooid, kun je je met trots lid noemen van Night Crow." BlackGatomon dacht even na en zei toen:"Ik bevecht de eerste die ik tegen kom!" Daarna stak ze de rivier over. Aan de overkant bleef ze staan. "Waar heb ik die mensen voor het laatst gezien?" dacht ze. Oh, ja, dat was bij dat gevecht met die Ankylomon." schoot haar opeens te binnen. En ze begon in die richting te lopen. Boven haar kwamen er donkere wolken overdrijven. "Wie waren die temmers ook al weer?" Ze dacht diep na, ze herrinerde zich een meisje met een Gabumon. Maar die had ze niet zien vechten, dus kon ze niet inschatten hoe sterk die zou zijn. Ook herrinerde ze zich een jongen met een Gomamon. Hoe kon ze die vergeten? Dat was de Gomamon die Ankylomon had verslagen en waarmee ze ruzie had gehad. "Met die Gomamon heb ik nog een appeltje te schillen!, Als ik die tegen kom word het zeker een goed gevecht!" zei ze hardop. Opeens begon het te rommelen en er viel een druppel naar beneden op BlackGatomon's neus. Ze schrok op uit waar gedachten en keek om zich heen. Toen volgde er een blisemschicht en zag BlackGatomon een paar meter verderop iemand zitten. Ze liep wat dichterbij om het beter te kunnen zien. Ze kneep haar ogen tot spleetjes om het te kunnen zien. Onder een boom zaten een Tsunomon die haar bekend voorkwam, een meisje met een Gabumon. "Wacht eens even?" dacht ze bij zichzelf "Dat meisje heb ik al eens eerder gezien." BlackGatomon liep op het drietal af. Ze bleef een paar meter voor hun staan. Er volgde een bliksemschicht, ze was er nu zeker van dat het drietal haar gezien moest hebben. "Ik ben hier namens Night Crow, om jullie mensen en menshelpende Digimon te verdrijven. Bereid je maar voor, mens!, want ik heb geen genade!"
En met die woorden sprong ze op het meisje en haar Gabumon af. "Cat Punch!" klonk het, en ze haalde uit naar het meisje.

(Sorry, dat ik zolang niks van me heb laten horen. Maar, ik had het nogal druk.
Het is nu de bedoeling dat Blake komt kijken naar het gevecht.)
Het zou ook leuk zijn als Gabe, Robin tegen mijn aanval verdedigd.
Bye Bye )

Robin keek op oen ze opeens een zwarte kat voor zich zag staan. Misschien wilde deze ook wel schuilen voor de regen. Ze wilde opstaan, maar de kat begon te spreken;"Ik ben hier namens Night Crow, om jullie mensen en menshelpende Digimon te verdrijven. Bereid je maar voor, mens!, want ik heb geen genade!" Verbaasd hief Robin een wenkbrauw op. Wat bedoelde ze daar nou weer mee? Helaas had Robin geen tijd om wat te vragen, want het wezen sprong op haar af. ''Cat Punch!'' riep deze terwijl ze uithaalde naar Robin. Gabe sprong voor BlackGatomon en kreeg de volle laag. Met een harde plof kwam hij op de grond terecht. Haastig stond Robin op en rende naar Gabe toe.
Intussen was het steeds harder gaan regenen. Het onweer kwam ook vaker voor, het leek wel een storm. Robin keek BlackGatomon kwaad aan. ''Waar heb jij last van?! En waar heb je het over?'' Gabe was recht gekomen, klaar om in actie te komen. Helaas kon hij niet digivolven, daar had hij de energie niet voor. ''Night Crow?'' vroeg hij op een verbaasde toon. Dat was vast een groep, geen twijfel mogelijk, maar wat was het doel van die groep? Had dat beest het niet over het verdrijven van de mensen? Was dat soms hun doel? ''In dat geval zal ik me niet inhouden,'' sprak de Gabumon. ''Blue Blaster!'' riep hij en schoot blauw vuur op het wezen af.

Blake verschool zich achter wat struiken, kijkend naar het gevecht dat zou plaats vinden. BlackGatomon hoefde niet te winnen, dat had hij gezegd, hij wilde alleen maar de kracht van het wezen zien. Als je bij de groep wilde, moest je mentaal en visueel sterk zijn. Dat kon je in zo'n gevecht zien. Blake zuchtte. Als het uit de hand liep moest hij het stoppen, maar hij vertrouwde erop dat BlackGatomon wist wanneer te stoppen. Ze moest wel opletten, jezelf in een gevecht storten zonder plan was zinloos. Dan kon je zo verslagen worden.
De Agumons blik viel op de Tsunomon die onder de boom zat. Blake vroeg zich af wat die ging doen. Maarja, helpen had niet veel nut. Een In-training die tegen een Champion vecht had geen kans om te winnen. Alhoewel, als deze het voor elkaar kreeg te digivolven had BlackGatomon een probleem. Dan was het twee Gabumon tegen één BlackGatomon. Ook dan zou Blake in actie moeten komen.

Al snel gingen de twee ook onder de boom staan. Tsunomon zuchtte even, en sloot kort zijn ogen. Zelfs terwijl hij zijn ogen had gesloten merkte hij de flitsen op. De donder volgde, ze kwamen steeds sneller achter elkaar. Tsunomon opende geschrokken zijn ogen. Het onweer kwam steeds dichterbij! Ze zouden eigenlijk onder de boom vandaan moeten, besefde hij zich, maar ja. ''Deze boom is toch niet het hoogst van ze allemaal?'' hoorde Tsunomon achter zich. Hij draaide zich om om wat te zeggen, maar Gabe was hem voor. ''Volgens mij niet, hoezo?'' ''Oh, nee, niks. Ik vroeg het me alleen af,'' sprak Robin op een manier dat best opgelucht klonk. Na dit gezegd te hebben ging ze zitten. Tsunomon slikte even, waarna ook hij naar boven keek. Gabe had ergens wel gelijk; hij zag een hogere boom naast de boom waar ze nu onder zaten. Maar veel hoger was deze boom niet, dus er was een grote kans dat het onweer deze boom zou raken. "Ik ben hier namens Night Crow, om jullie mensen en menshelpende Digimon te verdrijven. Bereid je maar voor, mens, want ik heb geen genade!" klonk het opeens. Tsunomon draaide zich verbaasd om. Daar stond een BlackGatomon. Wacht eens even.. een Salamon kon digivolven in een Gatomon, maar soms ook in een BlackGatomon. Was de Salamon dan..? Tsunomon had weinig tijd om daarover na te denken, meteen viel de Digimon aan met een Cat Punch. Tsunomon gromde kort, hij wist dat hij niks tegen een BlackGatomon kon beginnen, maar toch wou hij helpen. ''In dat geval zal ik me niet inhouden,'' sprak Gabe, waarna hij met een Blue Blaster aanviel. Hmm.. "Bubble Blow!" riep Tsunomon met een kwade ondertoon in zijn stem, mikkend op de ogen van de BlackGatomon. Vervolgens sprong hij op de BlackGatomon af, om tegen de Digimon met zijn hoorn te botsen. Dat zou de BlackGatomon van richting laten veranderen, en hopelijk viel deze op de grond. Althans, dat was de theorie van Tsunomon, of het echt zo zou gebeuren was de vraag..