Wandelingetje

''huh, waar ben ik?'' het meisje keek om zich heen. Een koude windvlaag kwam opzetten. ''Wat is dit voor plek?'' vroeg ze opnieuw, maar antwoord kreeg ze niet. Uit angst begon ze maar te lopen, hopend dat ze iemand tegen kwam. Waarom was het eigenlijk zo koud hier? Het was toch zomer? Zoekend keek ze naar opzij. Misschien was er wel iemand die hier heeft gekampeerd. Bij die gedachte stopte ze met lopen. ''Kamperen? Ja hoor, met dit weer zeker,'' zei ze dom en trok een raar gezicht. Nog voor ze weer verder wilde lopen begon het te sneeuwen. ''Lekker dan.''
Zo liep ze een paar uur rond, maar het had geen effect. Zelf was ze bijna een ijsblokje geworden, want in de tussentijd was er een sneeuwstorm geweest. Schuilen hielp niet veel tegen de kou en ze had geen jas bij zich. Opeens kon ze geen stap meer verzetten en plofte ze neer. Het was haar teveel geweest om in een T-shirt hier rond te lopen. Langzaam sloot ze haar ogen, niet wetende dat er iemand op de loer lag.

Robin keek naar de lucht. Ze rook de geur die de bloemen langzaam verspreidde. ''Gabumon?'' vroeg ze. ''Ja?'' een raar Blauw-geel wezentje zat naast haar en zei nu pas iets. ''Waarom had je me toen geholpen? Ik bedoel, je wist nieteens hoe ik in elkaar zat. Je wist niet of ik wel een goed iemand was. Het wezen keek haar recht in de ogen aan. ''Omdat jij mijn partner bent en die laat je niet zomaar stikken. Ik wist toen al dat jij speciaal was voor mij.'' Robin grijnsde naar hem. ''Is dat zo? Dat vind ik heel lief van je Gabe.'' Gabe. Dat was het wezentje zijn bijnaam. Eigenlijk was het een Gabumon, maar Robin vond Gabe een leukere naam. Nogmaals snoof ze de frisse lucht binnen en wachtte af, tot iets ging gebeuren.

Een Gabumon liep kalm door het bos. Af en toe moest hij over wat stenen springen, maar verder gebeurde er niet veel, vond hij. "Chikkuritto!" klonk het opeens. Een kleine Puroromon vloog op Gabumon af. Deze kreeg niet de kans om te reageren, meteen voelde hij een kleine steek in zijn nek. Op een geïrriteerde manier draaide Gabumon zich om. "Blue Blaster," mompelde hij, waarna hij zijn bek opende. Een blauwe vlam verscheen, die recht op de Puroromon af ging. Deze ontweek de aanval gemakkelijk. Een klein grijnsje verscheen op zijn schattige gezicht. Hij herhaalde zijn aanval, maar dit keer was het Gabumon die de aanval ontweek. "Blue Blaster," snoof hij. Weer vloog er een blauwe vlam richting de Puroromon, die geraakt werd. Hij viel op de grond, en deed net alsof hij bewusteloos was. Verderop hoorde Gabumon wat gezoem. Hij vloekte in zichzelf, en rende weg, doorhebbend dat zijn sporen duidelijk zichtbaar waren.

Verderop merkte hij een meisje een een andere Gabumon op. Hij twijfelde of hij wel naar de twee toe zou gaan, maar aangezien het gezoem luider werd, had hij weinig tijd om na te denken. Vlug verscheen hij uit de struiken, waarna hij recht op de twee af rende. "Jullie.." sprak hij uiteindelijk toen hij bij de twee stond. "Jullie.. moeten wegrennen, er komt.. een zwerm.. FanBeemon.. onze.. kant op! Tenzij jullie natuurlijk willen vechten," ging hij hijgend verder. Dat het er misschien vreemd uitzag, maakte hem even niks uit.

(Grom, inspiratieloosheid =o)

Wat Robin al dacht, er gebeurde iets. Een andere Gabumon kwam tussen het struikgewas vandaan. "Jullie.." zei hij terwijl hij naar hun toe kwam gestormd. "Jullie.. moeten wegrennen, er komt.. een zwerm.. FanBeemon.. onze.. kant op! Tenzij jullie natuurlijk willen vechten," maakte hij zijn zin af. ''Hmmm, FanBeemon? Die ken ik niet. Gabe?'' Robin keek vragend naar haar eigen Gabumon. Deze trok al snel zijn mond open:''FanBeemon zijn insectdigimon. Hun werk is om data van Bloemen en planten te absorberen. Zij zijn van het virus-type en hun level is Rookie.'' Zijn blik viel op de Gabumon die aan was komen rennen. ''Heb ik het mis?'' vroeg hij dom.
In de tussentijd had Gabe's baasje al nagedacht. Als het één FanBeemon was konden die twee hem wel aan, maar als het een hele zwerm was... Ze hoefde niet twee keer na te denken en greep de twee Gabumons aan hun arm, daarna zette ze een sprint in. Het gezoem was al gevaarlijk dichtbij gekomen, dus moesten ze snel zijn. Robin liet ze los en rende toen alleen verder. Gabe volgde haar. Behendig ontweken ze de bomen die in de weg stonden, maar er was er één die kon bewegen. Een Cherrymon zat in de weg. Zijn ogen keken vals naar de drie en hij leek niet aan te kant te willen gaan. ''Pardon, meneer?'' begon Robin langzaam en voorzichtig. ''Kunt u misschien aan de kant gaan? Er zitten namelijk FanBeemon achter ons aan.'' Hoopvol keek ze de levende boom aan, maar alsnog ging hij niet aan de kant. ''Dat is Cherrymon. Ik zou hem niet vertrouwen als ik jou was, hij zorgt vaak voor problemen bij diegene die zijn pad kruisen,'' zei Gabe voorzichtig. Ze knikte naar haar partner. ''Aha, wat voor level is deze gigantische boom?'' Je zag dat de Gabumon nadacht. ''Volgens mij Ultimate en is hij een virus-type net als de FanBeemon,'' zei hij vastberaden. ''Hmm, er is dus geen manier om hier langs te komen, he?'' bezorgd keek ze naar de twee Gabumon. ''Wat nu?''

( *kuch* xD)

''Hmmm, FanBeemon? Die ken ik niet. Gabe?'' reageerde het meisje. Gabumon keek haar kort aan, maar al snel ging zijn blik naar de andere Gabumon. Waarschijnlijk droeg deze de naam die het meisje had opgenoemd, Gabe. ''FanBeemon zijn insectdigimon. Hun werk is om data van Bloemen en planten te absorberen. Zij zijn van het virus-type en hun level is Rookie. Heb ik het mis?'' sprak deze. Hij keek richting Gabumon, zodat deze wist dat Gabe het aan hem vroeg. Gabumon hoofdschudde. "Klopt," sprak hij kort, maar ergens wel rustig, wat heel vreemd was gezien de omstandigheden. Opeens greep het meisje de twee bij hun arm, waarna ze begon te rennen. Na een tijdje liet ze ze los, maar Gabumon rende gewoon door. Hij merkte dat de twee opeens stopten, dus ook hij hield halt. Zijn rode ogen staarden naar de Cherrymon. Hij snoof.
''Pardon, meneer? Kunt u misschien aan de kant gaan? Er zitten namelijk FanBeemon achter ons aan,'' vroeg het meisje. Gabumon wou zuchten, maar deed het niet. Het meisje was waarschijnlijk nieuw in dit gebied. Waarom zou ze dan anders vragen of een Cherrymon aan de kant wou gaan? ''Dat is Cherrymon. Ik zou hem niet vertrouwen als ik jou was, hij zorgt vaak voor problemen bij diegene die zijn pad kruisen,'' sprak Gabe. ''Aha, wat voor level is deze gigantische boom?'' vroeg het meisje weer. Gabumon wou het antwoord net geven, toen Gabe begon te spreken. ''Volgens mij Ultimate en is hij een virus-type net als de FanBeemon,'' legde deze uit. ''Hmm, er is dus geen manier om hier langs te komen, he? Wat nu?'' vroeg het meisje.
Gabumon keek om. "Ehm, ik denk niet dat vluchten zal lukken," sprak hij op een bange toon. De zwerm FanBeemon zwoof achter het groepje, met een kwade blik in hun ogen. "Gear Stinger!" riep een van de Digimon, al snel volgden de anderen. Gabumon gromde zacht. Hij wou liever niet aanvallen, maar het kon niet anders. "Blue Blaster!" riep hij, met een zachte, grommende ondertoon. De blauwe vlam verbrandde een groot deel van de aanval. De FanBeemon zoemden kwaad, waarna ze recht op Gabumon af doken. "Gear Stinger!" riepen ze kwaad. De Gear Stingers raakten niet, maar vielen wel voor Gabumon op de grond. Deze snoof. Kon hij nou maar digivolven, dan was het veel makkelijker om de zwerm aan te vallen. Opeens kreeg hij een idee. Twijfelend keek hij richting de twee. Zou hij het wel doen? Zouden ze zichzelf kunnen redden, of zou Gabe digivolven?

(Gromzels =o)

''Gear Stinger!'' Een FanBeemon had Jake opgemerkt. ''Pepper Breath!'' Er schoot een kleine vlam uit Agumons bek. Deze verschroeide de aanval van de FanBeemon. ''Goedzo Agumon!'' riep Jake prijzend. Agumons ogen kregen een glans. ''Pepper Breath!'' mompelde Agumon nogmaals en nog een keer schoot er een vuurbal uit Agumons bek. De FanBeemon kon deze aanval niet ontwijken en storte neer op de grond. ''Agumon jij bent de beste!'' zei Jake weer tegen zijn partner. Agumon begon te blozen,''Achja, het is m'n werk.''
Jake draaide zich om en keek tussen de struiken door naar het meisje dat met de rug naar hem stond. Naast haar stond een Cherrymon en aan de andere kant stonden twee Gabumon. Eén Gabumon viel aan naar de andere FanBeemon, maar het meisje stond daar maar. ''Ghehe, Agumon zin in wat actie?'' Jake draaide zich weer naar Agumon. ''Jazekers!'' zei Agumon en knikte er dom bij. ''Okay dan!'' zei Jake opnieuw en hield de Digivice boven zich. ''Agumon!'' riep hij toen luid. Het gele draakje begon wit op te lichten en werd groter. Op de plek waar zijn oren zaten verschenen horens. Ook op de plek van zijn neus kwam een horen. ''Agumon digivolved in.....Greymon!'' Het witte licht verdween en een grote dinosaurus stond op de plek waar eerst het draakje stond. Greymon was oranje met Blauwe strepen over zijn hele lijf. Op zijn kop zat een bruine ''helm'' en hij had enorme klauwen gekregen.
''Nova Blast!'' een enorme vuurbal verschroeide de struiken en raakte een aantal FanBeemon. Greymon stapte naar voren met Jake op zijn hoofd. ''Tijd voor wat actie,'' bromde hij en ging vlak voor de drie anderen staan. Hij zwiepte met zijn staart en raakte nog drie FanBeemon. ''Haha daar hebben jullie niet van terug!'' riep Jake op een hyperactieve manier.

De Gabumon keek om. ''Ehm, ik denk niet dat vluchten zal lukken," weerklonk zijn stem op een bange toon. De FanBeemon hadden hun al ingehaald. ''Gear Stinger!'' riep één van hun terwijl de rest het voorbeeld volgde. De Gabumon gromde zacht. ''Blue Blaster!'' weerde hij zich terug af. ''Gabe, ga hem helpen,'' zei Robin tegen haar Gabumon. Deze deed wat hem werd opgedragen. ''Blue Blaster!'' riep nu Gabe die naast de Gabumon was komen staan. De blauwe vlammen verbrandden een deel van de aanval. De FanBeemon zoemden kwaad, waarna ze recht op de Gabumon af doken. "Gear Stinger!" riepen ze kwaad. De Gear Stingers raakten niet, maar vielen wel voor Gabumon en Gabe op de grond. De Gabumon snoof en keek vervolgens naar Gabe en Robin.
Robin keek op toen ze keihard ''Agumon'' hoorde. Ze wilde zich omdraaien, kijken wat er aan de hand was, maar in plaats daarvan kon ze nog net wegspringen. Een enorme vlam kwam achter de struiken vandaan. De struiken waren helemaal verschroeid, net als de FanBeemon die geraakt waren door het vuur. Vervolgens stapte een enorme dinosaurus uit de verschroeide struiken. Toen Robin goed keek zag ze een jongen op zijn hoofd zitten. Verbaasd keek ze naar boven. ''Tijd voor wat actie,'' bromde de dinosaurus. Daarna zwiepte hij met zijn staart en raakte nog een aantal digimon. ''Haha daar hebben jullie niet van terug!'' riep de jongen bovenop het wezen. Blijkbaar was hij de partner van de Greymon. ''Dat is Greymon. Hij digivolved uit Agumon. Hij is een Champion-level.'' Gabe kwam haar zeggen hoe het wezen heette, aangezien ze verbaasd naar Greymon keek. ''Ik kan ook digivolven, maar dat kan alleen door ouderdom of jij moet me helpen.'' Robin keek vragend naar hem, maar had hem toen door. ''Natuurlijk, de digivice!'' riep ze alsof ze net uit een ei kwam. Gabe knikte terwijl ze het apparaatje uit haar zak haalde. ''Gabumon!'' riep ze terwijl Gabe licht gaf. Zijn vorm veranderde langzaam in een wolf. Zijn hoorn verdween terwijl zijn staart groeide. ''Gabumon digivolved in.....Garurumon!'' Gabe stopte met lichtgeven. Een Blauwe wolf stond voor hen. Ook hij had donkerblauwe strepen over zijn hele lijf. Zijn scherpe tanden waren goed zichtbaar. Robin had dit één keer eerder meegemaakt. Per toeval. ''Howling Blaster!'' Een blauwe vuurstraal verscheen uit Gabe's bek. Deze raakte een paar FanBeemon, maar er waren er nog meer....
(Omg, nog meer xD)

Een kleine Lunamon keek fronsend om zich heen. Haar oren, die de lengte van haar lichaam bijna verdubbelden, trilden. Ze hoorde geluiden van aanvallen, en het gezoem van FanBeemon. Ze huiverde bij de gedachte aan de vele Digimon die dat helse gezoem veroorzaakten. Achter welke Digimon zouden ze deze keer aan zitten? Nee, dat mocht haar niks uitmaken. Ze moest zich er buiten houden, anders zouden ze ook achter haar aangaan. Ze deed een poging om haar klauwen tot vuistjes de balen, wat niet bepaald lukte. “Wel… of niet…?” fluisterde ze twijfelend. Ze greep haar grote oren vast, alsof ze op die manier de geluiden wilde buitensluiten. Ze was geen held, maar slechts Dice de kleine Lunamon. Wat zou ze kunnen doen tegen FanBeemon? Twee keer scheen een fel licht. Kijk, de Digimon digivolvden al! Dan zou zij toch zeker niet mee te hoeven helpen?
Onbewust liep ze langzaam op de geluiden af. De groep FanBeemon was groot, zelfs groter dan ze eerst had gedacht. Een Cherrymon stond, gelukkig voor haar, precies voor het gevecht. Behendig kroop ze onder een van zijn grote wortels. Ze wurmde zich onder hem door, zorgvuldig oppassend dat ze niet vast zou komen te zitten. Toen ze een geschikte plek had gevonden, ging ze slechts nog schuil achter een van zijn grote wortels. Met grote ogen keek ze naar het gevecht dat plaatsvond. De twee grote oren bovenop haar hoofd zakten wat omlaag, duidelijk als teken dat ze het verschrikkelijk vond om zo dicht bij de FanBeemon in de buurt te zijn. Nu ze erover nadacht, waarom was ze eigenlijk op de geluiden afgegaan? Ze vloekte binnensmonds de vuilste woorden die ze maar kon bedenken. Helaas kon ze niet meer terug; de Cherrymon was anders gaan zitten, zodat haar uitgang geblokkeerd was. Behoedzaam richtte ze haar blik weer op het gevecht, bang dat een van de FanBeemon haar zou aanvallen als ze hen niet in de gaten hield.

Er verscheen een jongen met een Agumon. Deze digivolvde, en de Gabumon van het meisje ook. Gabumon zuchtte. Oké..? Waarom gebeurde alles zo plotseling? Een van de FanBeemon landde recht voor hem. Hij grinnikte zachtjes, waarna hij wit begon te gloeien. "Digivolve!" klonk het. Na een tijdje trok de gloed weg, maar was de FanBeemon een Waspmon. "Turbo Stinger!" klonk het. De stem klonk lager dan eerst. Vlug sprong Gabumon weg voor de aanval. Hij kon de aanval nog maar net ontwijken. Gabumon gromde kort. Oké, als die Waspmon dat deed, dan kon hij een aanval terug verwachten..! "Digivolve!" riep Gabumon, die wit begon te gloeien. Hij veranderde van vorm, en werd wat groter, tot de gloed wegtrok. Maar toen was hij geen Gabumon meer, maar een Garurumon. "Howling Blaster!" riep hij kwaad. De Waspmon had deze aanval niet verwacht, en viel dus achterover op de grond. Hij had wat moeite met opstaan, en daar zag Garurumon zijn kans in. Hij herhaalde zijn aanval, die weer raak was. Haastig draaide de Waspmon zich om, in een houding waarin hij makkelijk kon opstijgen. Hij draaide zich om, kwaad naar Garurumon kijkend, maar hij viel hem niet aan. "Laten we gaan, dit is toch nutteloos," bromde de Waspmon. Hierna draaide hij zich om, en vloog hij weg met de FanBeemon achter zich aan. Garurumon zuchtte, maar hij dedigivolvde (ofzo) niet. Hij keek rond. "Is iedereen oké?" vroeg hij na een stilte, die lang leek te duren. Ergens had hij het gevoel dat er nog iemand was, maar hij deed de moeite niet om te kijken.

(Grom, ik moest dit RPG-ding snel afronden, dus er kunnen fouten in zitten. En ik ben inspiratieloos )

Het meisje draagde haar Gabumon op om ook te digivolven. Deze begon ook aan te vallen en niet lang daarna digivolvede de andere Gabumon ook. "Laten we gaan, dit is toch nutteloos," gromde de pas geëvolueerde Waspmon. ''Ja, ga maar. Vast bang om tegen drie Champions te vechten,'' mompelde Jake bijna onverstaanbaar. Greymon pakte Jake op en zette hem op de grond voordat hij opnieuw wit begon te gloeien. Greymons vorm werd langzaam kleiner en voor Jake er erg in had was de enorme dino terugveranderd in het kleine draakje Agumon.
Jake's blik viel op die van het meisje. Nu hij haar van voren zag, kwam ze hem vaag bekend voor, vast wel zijn verbeelding. Snel draaide hij zich om naar Agumon. ''Agumon!'' riep hij zomaar uit het niets. De Agumon schrok zich een hoedje en viel bijna op de grond. ''Wat is er?'' vroeg deze dom. ''Je hebt geweldig gevochten! Ik vind dat je sterker bent geworden.'' Jake keek de Agumon aan. ''Of niet?'' Agumon knikte kort en keek toen naar de rest van het groepje. Twee Garurumon, nog een mens en een Cherrymon. Hij had echter, net als de rest, de Lunamon niet ontdekt die zich had verstopt onder één van de wortels van Cherrymon. Zijn blik bleef de hele tijd hangen op het meisje. Hij had geen idee waarom, maar Agumon was niet de enige. Ook Jake kon niet zijn ogen van haar weghouden. Toch leek hij iets bekends van haar te zien.

(Korte post ofzo x.x)

Het gevaar was geweken, de FanBeemon waren weg. ''Gabe....'' fluisterde Robin zacht tegen haar Gabumon. ''Je mag nu wel terugdigivolven.'' Hoopvol keek ze naar haar Garurumon. Gabe knikte en begon opnieuw wit op te lichten. Langzaam kreeg hij de vorm van een Gabumon terug en verdween het witte licht. Daarna wilde hij iets zeggen tegen zijn temmer, maar die staarde dromerig naar de jongen en de Agumon. Zou ze hem kennen?
Robin bleef lang naar de jongen staren, maar liet haar blik afdwalen naar de grond. Nu zat ze een beetje afwezig voor zich uit te kijken. "Is iedereen oké?" hoorde ze plots. Ze keek naar waar het vandaan kwam en zag dat het de andere Gabumon was, alleen was het geen Gabumon meer. Verbaasd keek ze hem aan. ''Met ons wel,'' antwoorde Gabe. Daarna draaide hij zich om naar de andere twee. ''En met jullie?'' Vast wel, want ze zagen er niet gewond uit. Hoogstens zou de Agumon uitgeput zijn van de digivolve, maar dat was normaal. Dat had hij nu ook.
Zuchtend ging Gabe zitten, maar Robin bleef staan. Wat is er met jou aan de hand? Je bent opeens zo stil. Bij deze gedachte staarde Gabe het meisje vragend aan.

(Ik had geen inspiratie ofzo o.O)

''Ja, ga maar. Vast bang om tegen drie Champions te vechten,'' hoorde Garurumon de jongen zeggen. Hij glimlachte zachtjes, voor zover hij dat kon in deze situatie. Hoe wist hij eigenlijk dat deze level Champion heette? Ach ja, misschien had zijn Agumon, die nu een Greymon was, hem dat wel verteld. De Greymon zette de jongen neer op de grond, waarna hij dedigivolvde naar Agumon. De jongen wendde zich naar zijn Agumon. ''Agumon!'' riep hij ineens, waar de Agumon blijkbaar van schrok. ''Wat is er?'' reageerde deze. ''Je hebt geweldig gevochten! Ik vind dat je sterker bent geworden. Of niet?'' sprak de jongen, waarna de Agumon kort knikte. Hij wendde zijn blik weer naar het groepje. Garurumon grinnikte zachtjes, zo zacht dat het bijna onhoorbaar was. De jongen was wel heel blij met het feit dat zijn Agumon even een Greymon geweest was. Tenminste, dat dacht Garurumon.
Ook Gabe, de Gabumon van het meisje, dedigivolvde. Hij leek iets te willen zeggen, maar het meisje zag dat waarschijnlijk niet, aangezien ze naar de jongen staarde, en andersom. Garurumon wou iets zeggen, maar vond het beter om te zwijgen. Was het mogelijk dat ze elkaar kenden..? ''Met ons wel,'' hoorde Garurumon opeens. Hij keek in de richting van Gabe, en glimlachte weer even. ''En met jullie?'' besloot Gabe te vragen aan de jongen en zijn Agumon. Garurumon verwachtte dat het wel goed met hun ging, dus wendde hij zijn blik naar de Cherrymon. Hij zag iets bij zijn wortels, maar besloot om er niet op te reageren, aangezien het misschien een van zijn dodelijke appels kon zijn. Ook al had Garurumon nog nooit een witachtige appel gezien. Ach ja, de wonderen waren de digitale wereld nog niet uit. Zijn blik ging weer naar het groepje. Misschien zouden ze zich afvragen waarom hij niet dedigivolvde. Garurumon had daar ook niet echt een reden voor, maar ja, misschien was er wel een reden..

(Grom.)

Jake wendde zich tot de Gabumon van het meisje. Deze heette blijkbaar Gabe, dat was vast zijn naam. Waarom had Agumon eigenlijk geen naam? ''Met ons gaat ook alles goed, natuurlijk,'' antwoorde Agumon droog. Jake knikte kort naar Gabe. Die ging zitten, zeker vermoeid van de digivolve. Agumon niet, die was al vaker gedigivolved en had het nu onder de knie, maarja wat verwacht je als je twee jaar hier rond had gedwaald met een mens die je moest beschermen. Jake voelde zich af en toe een beetje schuldig, omdat hij zijn Agumon meestal in gevaar bracht. Elke keer als hij zei dat het hem speet voor zijn stuntelig gedrag had Agumon driftig nee geschud en gezegd dat het niks uitmaakte.
Jake vond het tijd om te gaan. Hij had eigenlijk wel iets beters te doen dan een potje te zitten staren. Hij draaide zich om en wilde vertrekken, maar Agumon bleef staan. Geen beweging kwam in hem. ''Agumon?'' Jake keek het wezen kort aan, daarna draaide hij zich opnieuw naar de andere kant. Het gele draakje leek op te schrikken bij het horen van zijn naam en rende toen naar Jake toe. ''Tot de volgende keer,'' zei Jake en bedoelde het het meeste op het meisje. Hij wist zeker haar terug te zien. Daar was geen twijfel aan. Vervolgens liep hij weg en keek niet één keer om. Het was wel onbeschoft om zo weg te lopen, maar er waren meerdere dingen aan de hand dan de FanBeemon.

''Met ons gaat ook alles goed, natuurlijk,'' antwoorde de Agumon op Gabe. Ook Jake knikte kort naar Gabe.
Na een tijdje draaide de jongen zich om. Robin wilde iets zeggen om hem tegen de houden, maar ze hield haar mond. De Agumon daarentegen bleef staan. ''Agumon?'' vroeg de jongen kort, nadat hij zag dat de Agumon zat de dromen. Het draakje schrok op en rende naar zijn temmer. ''Tot de volgende keer,'' zei hij kort. Daarna draaide hij zich om en liep weg.
Robin keek hem verbaasd na toen hij wegliep. Hij keek niet één keer om, maarja er waren nog wel meer plaatsen waar hij heen kon. Ze wendde zich tot de Garurumon en vroeg zich iets af. ''Waarom dedigivolve je niet? Of is daar een rede voor?'' Gabe kek haar geschrokken aan, want het was wel een rare vraag.

[Sorry voor kortheid, maar ik moest weg )

De jongen moest opeens weg, en nam zijn Agumon mee. Hmm. Heel erg was dat niet, maar Garurumon begreep niet waarom hij zo snel weg moest. Ach ja, hij had vast wel zijn redenen. Het meisje waar hij nog steeds niet de naam van wist, Gabe en Garurumon bleven over. Even keek hij in de richting van de Cherrymon, die nog steeds niet weggegaan was. Hoe lang zou hij daar eigenlijk blijven staan..? Misschien had hij wel een reden daarvoor, ook al kon Garurumon niet zo snel bedenken wélke reden. Hij merkte dat het meisje naar hem keek. ''Waarom dedigivolve je niet? Of is daar een reden voor?'' vroeg ze opeens. Garurumon keek haar vaagjes aan. Even leek het alsof hij zijn tong verloren was, en daardoor niet kon spreken. "Ehm," begon hij uiteindelijk, "eigenlijk weet ik dat niet zeker. Ik heb het gevoel dat er nog iets gaat gebeuren.. maar ja," ging hij verder. Opeens begon Garurumon wit te gloeien. Hij veranderde van vorm, en werd wat kleiner, tot de gloed wegtrok. Een Gabumon stond op de plek waar eerst een Garurumon gestaan had. "Oké..?" mompelde hij, ergens verbaasd, ook al kon je dat niet zo snel opmerken. Hij keek even omhoog naar het meisje, maar al snel ging zijn blik naar een struik, waar een lachende Viximon uit sprong. Ze rende dwars door het groepje heen, gevolgd door een Kyaromon en Pinamon, die ook best blij eruitzagen. "Tik!" hoorde je nog verderop. Gabumon glimlachte vaagjes, waarna hij zich weer naar de twee wendde, een reactie afwachtend waarvan hij niet eens zeker wist of die zou komen..

De Garurumon keek haar vaag aan. Daar bleef het even bij, de Garurumon zei niets. Misschien dacht hij wel na waarom hij dat niet deed. "Ehm, eigenlijk weet ik dat niet zeker. Ik heb het gevoel dat er nog iets gaat gebeuren.. maar ja," kwam er uiteindelijk gij hem vandaan. Hij had zijn zin nog net afgemaakt toen hij wit gloeide. Hij werd kleiner en ging weer op twee poten staan. Langzaam kreeg hij de vorm van een Gabumon terug. "Oké..?" mompelde hij toen hij ophield met gloeien. Nu moest de Gabumon weer naar boven kijken, als hij naar Robin keek. Zijn blik bleef niet echt lang op haar, want er weerklonk iets uit de struiken. Een Viximon sprong er giechelend uit, gevolgd door Kyaromon en Pinamon. De drie rende dwars door het groepje heen. Even later kon je nog ''tik!'' horen. Daarna hoorde je niets meer van de drie digimon.
''Ow, wat dom van ons...'' zei Robin opeens. Haar blik ging van Gabe naar de Gabumon. ''We hebben ons nog niet voorgesteld,'' zei ze droog en stootte Gabe aan. Deze stond op en ging naast het meisje staan. ''Nouja goed. Ik ben Robin en dit is Gabe.'' Opnieuw keek ze de Gabumon aan.

''Ow, wat dom van ons...'' zei het meisje opeens. Verbaasd keek Gabumon haar aan. Wat bedoelde ze? ''We hebben ons nog niet voorgesteld,'' sprak het meisje op een droge manier, waarna ze Gabe aanstootte. Gabumon grijnsde. Ach ja, inderdaad. Ook al wist hij van Gabe de naam al. Gabe stond op, en liep naar het meisje toe. ''Nouja goed. Ik ben Robin en dit is Gabe,'' legde het meisje uit, waarna ze Gabumon aankeek. Deze glimlachte droogjes. "Ik heb niet echt een naam, de meesten noemen mij gewoon Gabumon," legde hij uit, terwijl hij met zijn rode ogen het meisje, die Robin bleek te heten, aankeek. "Maar, ehm, hoi Robin en Gabe, zal ik maar zeggen," sprak hij op een toon dat aardig vriendelijk klonk. Hij wou nog iets zeggen toen een Kapurimon bovenop hem sprong. Niet lang daarna sprong hij weer van Gabumon af, en sprong hij de struik in waar de vorige In-Training Digimon ook in verdwenen waren. Een Bukamon kon hij nog maar net opmerken, maar al snel verdween hij in dezelfde struik. "Aha," mompelde Gabumon droogjes, als reactie op de vele In-Training Digimon die hij opeens had gezien. Was er een bijeenkomst in de buurt ofzo?

De Gabumon glimlachte. "Ik heb niet echt een naam, de meesten noemen mij gewoon Gabumon,'' zei hij terwijl hij Robin aankeek. "Maar, ehm, hoi Robin en Gabe, zal ik maar zeggen." Zijn stem klonk erg vriendelijk. Het leek alsof hij nog iets wilde zeggen, maar een kapurimon sprong op hem. Gabe keek verbaasd naar het wezentje dat de struiken in verdween. Er waren wel veel digimon in het bos vandaag. ''Het lijkt wel of er een tsunami van Digimon is,'' zei hij droogjes. Robin keek hem aan en knikte kort. Daarna wendde ze haar blik naar de Bukamon die ook even later verdween in de struiken. "Aha," mompelde Gabumon. Gabe wilde naar de struik toelopen, om te zien wat er aan de hand was, maar Robin hield hem tegen. ''Laat nou maar. Ik wil niet nog meer gedoe. Ik vind het goed geweest voor vandaag.'' Toch was ze een beetje nieuwsgierig.
Afgezien van de kleine Digimon die hier ronddwaalde ging Robin zitten en sloot ze haar ogen. Haar gedachten verplaatsten zich naar de jongen. Ze kon het niet laten om opnieuw aan hem te denken. Misschien had ze hem gezien in háár wereld, de echte wereld, waar ze al twee jaar niet meer was geweest. Twee jaar had ze haar ouders niet gezien! Gelukkig was ze enigskind, dus hoefde ze niet aan broertjes of zusjes te denken. Toch had ze het gevoel dat ze iemand vergat, iemand waarmee ze goed bevriend was geweest. Zonder dat ze er erg in had ontsnapte er een zucht. Gabe keek haar verbaasd aan, maar besteedde echter niet zoveel aandacht eraan. Hij kon zo wel raden waar ze aan dacht. Ook hij liet een zucht ontsnappen en plofte daarna opnieuw neer, naast Robin. Gabe sloot niet zijn ogen. Zijn blik was gericht op Gabumon.

Pedro en Gomamon liepen verder het bos in.
"Waarom heb je mij eigenlijk gered van die Tyrannomon?" vroeg Pedro.
"Omdat ik het gevoel had dat jij mijn partner zou zijn, maar nu weet ik het zeker." zei Gomamon blij.
"Waar zijn we?" vroeg Pedro.
"Als ik me niet vergis zijn we in Dig-Forest, dat ligt op File Island" antwoorde Gomamon.
"Ik weet niet waar we nu zijn, maar volgens mij ben ik erg ver van huis" zuchte Pedro,
Ergens verderop in het bos hoorde Pedro een paar harde knallen en er vloog een groep FanBeemon het bos uit.
"Wat zou daar aan de hand zijn?" vroeg Pedro aan Gomamon.
"Ik weet het niet." zei Gomamon "Maar,die FanBeemon komen onze kant op!
De FanBeemon waren kwaad om een of andere reden.
"Gomamon, ik weet niet wat jij doet, maar ik blijf hier niet staan" zei Pedro.
Pedro zette het op een lopen met Gomamon achter hem aan.
"Pedro, niet zo snel." hijgde Gomamon.
De FanBeemon gaven het niet snel op en zetten de achtervolging in.
Net toen Pedro dacht dat het voorbij zou zijn, zag hij een rivier.
"Gomamon, kijk!" riep Pedro "Een rivier, zo kunnen we ontsnappen.
Pedro sprong in de rivier en Gomamon sprong er achter aan.
Net voordat een van de FanBeemon aanviel.
Een paar meter verderop kwamen ze weer boven water.
"Volgens mij zijn we ze kwijt" zuchte Pedro.
"Wat zou die FanBeemon zo kwaad hebben gemaakt?" vroeg Pedro.
"Hoe zou ik dat moeten weten?" zei Gomamon nog hijgend van het rennen.
Gomamon klom weer uit het water en schudde zich uit.
Pedro klom ook uit de rivier en zei:"Laten we maar weer verder het bos in lopen, als we hier blijven komen we ook nergens.
Pedro en Gomamon liepen weer verder het bos in.

(Bericht aan Gabumon: Sorry dat ik godmodt, dit is de eerste keer dat ik aan het RPGen ben, en ik heb er niet aan gedacht, Sorry!!!
Ik snap het helemaal dat jij mijn post genegeerd hebt, en ik zal proberen dit niet meer te laten gebeuren.
Ik heb de post aangepast zodat het weer allemaal klopt.
Nogmaals sorry, Groeten Pedro.

(Sorry Pedro, maar ik negeer je post, aangezien je godmodt (zelf verzinnen wat anderen doen), en dit mag niet . Ik probeer nu niet voor een moderator te spelen, sorry als ik dit wel doe =o)
(Geeft niet, btw . Ik wou het alleen even duidelijk maken, ofzo XD)

''Het lijkt wel of er een tsunami van Digimon is,'' sprak Gabe droogjes, en Robin knikte. Gabumon glimlachte vaagjes. Hij had wel eerder zoiets gezien, maar alsnog vond hij het grappig eruitzien. Maar ja, die In-Training Digimon waren niet alleen, dat wist hij bijna zeker. Er was vast wel een andere Digimon in de buurt. Maar zolang deze niet dacht dat ze de In-Training Digimon hadden aangevallen, was er niks aan de hand, toch? Gabumon zuchtte kort, en liet zijn blik over Robin glijden, die ging zitten, waarna ze haar ogen sloot. Waar zou ze aan denken..? Hopelijk was het niks ernstigs. Gabe ging ook zitten, maar deze sloot niet zijn ogen. In plaats daarvan keek hij naar Gabumon. Deze wou iets zeggen, toen een Kiwimon de struik uit sprong. "Hebben jullie een paar In-Training Digimon gezien?" vroeg ze, ergens klonk het best wanhopig. Gabumon knikte, waarna hij naar de struik keek waar de In-Training Digimon in waren gerend. "Ehm, ze zijn daarin verdwenen," sprak hij, knikkend naar de struik. Vlug rende de Kiwimon de struiken in. "Rennen!" klonk een stem, die van een van de In-Training Digimon moest zijn. De Kiwimon kwam weer terug, met de hele groep In-Training Digimon achter zich aan. Een Ankylomon stormde achter ze aan. Gabumon keek de groep verbaasd aan. Hmm. "Blue Blaster!" riep hij, waarna er een blauwe vlam richting de Ankylomon schoot. De aanval trok de aandacht van de Ankylomon, die zich kwaad omdraaide richting Gabumon. Deze was al vermoeid van de digivolve, dus hij moest een andere manier verzinnen. Zoekend keek hij rond, maar er was niet echt iets wat hij kon vinden. Hij wendde zijn blik weer richting de Ankylomon, die nog steeds kwaad gromde. "Ik haat Digimon die mij storen," siste deze, waarna hij kwaad richting het groepje rende. Gabumon slikte, en sprong opzij. Dat had de Ankylomon waarschijnlijk niet verwacht, aangezien hij tegen een boom aan rende. Woest draaide hij zich om, even woest naar het groepje kijkend. Wat nu?

(Inspiratieloosheid.)

Pedro en Gomamon liepen door het bos, toen ze opeens een Kiwimon voorbij zagen rennen.
Achter de Kiwimon renden ook nog een hoop In-Training Digimon aan.
De Kiwimon schreeuwde:"Rennen!"
"Wat zou daar aan de hand zijn?" vroeg Pedro terwijl hij in de richting keek waar de Kiwimon vandaan kwam.
Pedro en Gomamon renden verder.
Ze stopten toen ze een Gabumon zagen.
Pedro vond hem er vermoeid uit zien.
Een paar meter verderop stond een Ankylomon klaar om aantevallen.
De Ankylomon stormde op Gabumon af.
Gelukkig sprong hij opzij, zodat Ankylomon tegen een boom aan botste.
Woest draaide de Ankylomon zich om en keek Gabumon aan.
"Ik denk dat die Gabumon wel wat hulp kan gebruiken." zei Pedro.
"Marching Fishes!" riep Gomamon en er vlogen een stel vissen op Ankylomon af.
Een vis raakte Ankylomon recht op zijn kop waardoor hij zijn hoofd draaide en naar Gomamon keek.
"Alweer iemand die mij durft te storen!" siste Ankylomon geïriteerd.
"Tail Hammer!" riep Ankylomon en sloeg met zijn staart richting Gomamon, die hij op een haar na miste.
Helaas kwam sloeg Ankylomon nog een keer, en deze keer raakte hij Gomamon.
"Dit gaat niet goed." zei Pedro paniekerig.
"Als ik digivolve kan ik hem aann!" riep Gomamon.
"Hoe dan?" vroeg Pedro.
"Je Digivice!" riep Gomamon weer.
"Dat vierkante apparaatje" dacht Pedro terwijl hij in zijn broekzak zocht.
"Gevonden!" riep Pedro triomfantelijk en richte de Digivice op Gomamon.
Gomamon begon wit op te lichten en werd groter.
Hij kreeg lang wit haar en een hoorn op zijn kop.
"Gomamon digivolved in..........Ikkakumon!" riep hij.
In plaats van een zeehondje stond er nu iets dat op een walrus leek met lang wit haar en een hoorn op zijn kop.
"Harpoon Torpedo!" riep Ikkakumon en schoot zijn hoorn op Ankylomon.
De hoorn raakte Ankylomon en ontplofte.
Ankylomon schudde zijn kop en was nu nog kwader.
"Grijp hem Ikkakumon!" riep Pedro enthousiast.

(Hij is een beetje lang, maar volgens mij heb dit keer geen fouten gemaakt.
Is dat toch zo, laat het dan even weten dan pas ik hem aan.)

(Houdoe, Groeten uit Brabant)

(Hmm, misschien kan je volgende keer minder enters in je zin gebruiken? =o. Niet dat ik het erg vind, maar sommigen vinden het irritant om zo te lezen.. =o)

Gabumon snoof. De Ankylomon stormde weer op hem af, maar slingerde zijn staart tegen Gabumon aan, die pijnlijk achterover viel. Hij stond op, op een manier wat liet zien dat hij pijn had. "Marching Fishes!" klonk het opeens. Verbaasd keek Gabumon op, evenals de Ankylomon. Een vis van de aanval raakte de Ankylomon, die kwaad in de richting van de veroorzaker van de aanval, een Gomamon, keek. "Blue Blaster!" riep Gabumon, met een kwade ondertoon. De blauwe vlam was nog maar net raak, maar de Ankylomon keek niet eens om. "Tail Hammer!" riep hij, waarna hij met zijn staart richting de Gomamon sloeg. Deze kon de aanval nog maar net ontwijken. Dat was waarschijnlijk de reden waarom de Ankylomon de aanval herhaalde. De aanval was dit keer raak, helaas.

"Dit gaat niet goed." klonk de paniekerige stem van een jongen, als reactie op de aanval van de Ankylomon. Niet de jongen van daarnet, maar een andere. "Als ik digivolve kan ik hem aan!" riep Gomamon. Gabumon zuchtte. Dat deed hem eraan herinneren dat hij wel moest digivolven, wou hij de Ankylomon ervan weerhouden om achter de In-Training Digimon en de Kiwimon aan te gaan. Maar daar was hij te vermoeid voor, en hij stond ook op het punt om te dedigivolven naar Tsunomon. Als dat maar niet zou gebeuren. "Hoe dan?" vroeg de jongen, waar de Gomamon op antwoordde: "Je Digivice!". De jongen stak meteen zijn hand in iets wat Gabumon kende als een 'broekzak'.

"Gevonden!" riep de jongen opeens op een triomfantelijke manier. Hij richtte de Digivice op de Gomamon, die wit begon te gloeien. Hij veranderde van vorm, en werd groter. "Gomamon digivolved in.. Ikkakumon!" klonk het, waarna de gloed wegtrok. De kleine Gomamon was gedigivolved in een grote Ikkakumon.
"Harpoon Torpedo!" riep de Ikkakumon. De hoorn op zijn hoofd vloog naar de Ankylomon toe, en ontplofte. Deze gromde kwaad, en keek naar de Ikkakumon. Door een Blue Blaster keek hij al snel de andere kant op, richting Gabumon. Met een Tail Hammer slingerde hij zijn staart naar Gabumon, die tegen een boom aan viel, en dedigivolvde naar Tsunomon. De Ankylomon grinnikte zelfvoldaan, maar toch vond hij het vreemd, hoe snel hij de Gabumon, die nu een Tsunomon was, zover had gekregen om te dedigivolven. Hij snoof, en draaide zich om, waarna hij naar de Ikkakumon liep. "En nu jij..!" grijnsde hij, diep in de ogen van de Ikkakumon kijkend.

(Omg, mijn avatar.. XD)

Nog voordat Ankylomon kon aanvallen werd hij aangevallen door Gabumon, die zijn Blue Blaster afvuurde. "Tail Hammer!" riep Ankylomon kwaad, en hij sloeg met zijn staart Gabumon tegen een boom die daarna dedigivolvede in Tsunomon. Daarna draaide hij zich om weer om naar Ikkakumon. "En nu jij!" grijnsde hij, en hij stormde op Ikkakumon af. "Ik denk eerder dat jij de volgende bent die tegen de vlakte gaat" zei Ikkakumon lachend en hij rende ook naar Ankylomon toe. Ze botsten tegen elkaar op en vlogen achteruit. Ikkakumon vloog dwars door drie dikke bomen heen voor hij stilstond. Pedro sprong opzij om niet verpletterd te worden door een van de omvallende bomen. Ikkakumon stond op en kreunde "Au, dat deed pijn."
Ankylomon was nergens doorheen gevallen maar in plaats daarvan lag hij op zijn rug. Hij was nu nog kwader dan hij al was. Hij wiebelde op en neer en probeerde overeind te komen, maar dat lukte niet. "Zodra ik overeind kom zijn jullie er geweest!" schreeuwde Ankylomon kwaad.
"Voorlopig kom jij niet overeind, daar zorg ik wel voor" zei Ikkakumon. "Harpoon Torpedo!" Ikkakumon schoot zijn hoorn af op Ankylomon. Blijkbaar was dit te veel voor hem, want Ankylomon ging knock-out.
"Ikkakumon, hij is toch niet dood?" vroeg Pedro. "Volgens mij is hij alleen bewusteloos, dat komt wel weer goed." antwoorde Ikkakumon. "Maar we kunnen nu maar beter gaan, geloof me, je wilt er niet bij zijn als hij wakker wordt." zei Ikkakumon. "Ik vind wel dat we hem op zijn minst om kunnen draaien, als hij dan wakker wordt kan hij weg." zei Pedro. "Hij komt nooit uit zichzelf overeind, tenminste ik denk van niet."
Pedro begon te duwen om Ankylomon overeind te krijgen "Ikkakumon, help is even mee!" riep Pedro.
Toen Ikkakumon even stond te duwen lag hij al snel weer op zijn buik. "Heh...heh, ik ben kapot!" zei Ikkakumon.
En terwijl hij dat zei lichte hij wit op en na een paar seconden stond daar weer Gomamon. "Nu lijkt het me een goed moment om te vertrekken" zei Gomamon. "Wacht even." zei Pedro, terwijl hij richting de Tsunomon keek.
Pedro liep naar de Tsunomon toe en vroeg:"Gaat het?"
"Wij hebben ons nog niet voorgesteld, Ik ben Pedro en hij daar is Gomamon." zei Pedro en wees naar Gomamon.

Salamon liep gewoon door het bos heen zoals ze wel vaker doet.
Salamon is altijd op haar hoeden voor elk gevaar. opeens ziet ze een boom naar beneden vallen,ze springt nog maar net op tijd opzij. Ze denkt: "Wow, waar kwam dat nou weer vandaan?"ze kijkt goed om zich heen,maar ziet nog niks. Maar dan ziet ze opeens een grote Digimo liggen, "Het is een Ikkakumon!" denkt ze verbaasd. Ze blijft van een afstandje voorzichtig toekijken. "Au, dat deed pijn!" kreunde de Ikkakumon, hij had Salamon niet opgemerkt. De Ikkakumon liep terug waar hij vandaan kwam, en Salamon liep nog steeds onopgemerkt achter hem aan. "Wat is hier nu weer aan de hand?" dacht Salamon. Ikkakumon stopte met lopen, hij stond nu vlak bij een jongen die de Ikkakumon aanmoedigde. Een paar meter verderop lag een Ankylomon op zijn rug.
Salamon verstopte zich in de dichtsbijzijnde struik en bekeek wat er gebeurde. "Zodra ik overeindkom zijn jullie er geweest!" schreeuwde Ankylomon kwaad tegen Ikkakumon. Ikkakumon schoot zijn Harpoon Torpedo naar Ankylomon die daarna bewusteloos raakte. Daarna begon de jongen iets tegen Ikkakumon te zeggen, maar dat kon Salamon niet verstaan. "Waar zouden ze het nou over hebben?" zei Salamon in zichzelf. Kort daarna begonnen de jongen en Ikkakumon, de Ankylomon weer overeind te duwen. Daarna begon de Ikkakumon te dedigivolven en werd een Gomamon. De jongen liep richting een Tsunomon verderop. Salamon kwam uit de struiken en liep op Gomamon af hij had nog steeds niets in de gaten. Ik tik te hem voor zichtig op zijn schouder en zei boos:"gooi je altijd bomen naar ombekende ik had wel dood kunnen zij

(dit is mijn eerste keer ik weet niet of hij helemaal goed is? )

(omg, ik ben een weekje foetsie en er zijn opeens nieuwe mensen. Misschien moet ik vaker weggaan? xD)
De Gabumon glimlachte vaag. Daarna keek hij naar Robin. Die had niks in de gaten, want ze had haar ogen dicht. Daarna ging zijn blik naar Gabe. Blijkbaar wou hij iets zeggen, maar er verscheen een Kiwimon. "Hebben jullie een paar In-Training Digimon gezien?" vroeg deze wanhopig. Robin opende haar ogen en keek het wezentje aan. "Ehm, ze zijn daarin verdwenen," zei Gabumon en wees naar een struik. Direct daarna verdween het wezentje. ''Wat zou er aan de hand zijn? Ze klonk niet echt ontspannen,'' zei Robin. "Rennen!" hoorde ze opeens uit de struiken. Gabe sprong op, klaar om in actie te komen. De Kiwimon verscheen weer, met de groep In-Training Digimon achter haar aan. Ook een Ankylomon verscheen. Deze was blijkbaar niet in een goed humeur. "Blue Blaster!" Een blauwe vlam verscheen uit Gabumons bek en trok de aandacht van de Ankylomon. Hij draaide zich kwaad om, richting Gabumon. Maar deze keek zoekend rond. Wat zou hij zoeken?
Robin wendde zich tot Gabe, maar die kon ook niet veel uithalen. "Ik haat Digimon die mij storen," siste Ankylomon kwaad en stormde op hen af. Gabumon kon nog net opzij springen, waardoor Ankylomon tegen een boom knalde. Woest draaide het wezen zich om. Net toen Robin zich geen raad wist wat te doen hoorde ze een luide "Marching Fishes!" Een paar vissen sprongen op Ankylomon af, ééntje kwam recht op zijn kop terecht. "Alweer iemand die mij durft te storen!" siste hij kwaad. "Tail Hammer!" riep hij en zwaaide zijn staart recht op de Gomamon af. Deze was nog nét mis, maar de tweede keer was hij raak.
"Als ik digivolve kan ik hem aan!" riep de Gomamon. Pas nu merkte Robin de jongen op. Hij moest vast wel de partner zijn van Gomamon. "Hoe dan?" vroeg de jongen. "Je Digivice!" riep Gomamon weer. De jongen zocht in zijn broekzak en haalde het apparaatje eruit. "Gevonden!" riep hij triomfantelijk en richte de Digivice op Gomamon. Deze begon wit op te lichten en werd groter. Ook kreeg hij lang wit haar en een hoorn op zijn kop.
"Gomamon digivolved in..........Ikkakumon!" riep hij. Op de plek waar een Gomamon stond, was er nu een enorme walrus met een hoorn op zijn kop. "Harpoon Torpedo!" riep Ikkakumon en schoot zijn hoorn op Ankylomon. Deze was raak, maar de Ankylomon schudde woest zijn hoofd. Al snel kwam er nog een Blue Blaster zijn kant op. Ook Gabe vuurde een Blue Blaster af, maar deze was zo zwak dat hij zijn tegenstander nieteens haalde. ''Laat maar, Gabe, je bent moe van je digivolve,'' zei Robin tegen hem. Gabe beet op zijn lip, hij zou graag willen helpen, maar Robin had gelijk. Gabumon klapte tegen een boom aan. Robin had niet gezien dat Ankylomon een Tail Hammer naar hem had geslingerd. De Gabumon dedigivolvede naar Tsunomon. ''Tsunomon!'' riep het meisje en rende naar het kleine wezentje toe. Ze was allang die Ankylomon vergeten, maar Gabe niet. Hij was dan wel meegelopen, maar hij hield zijn blik op het enorme wezen.
Het gevecht ging gewoon door, maar Ikkakumon was aan de winnende hand. Niet veel later lag de Ankylomon dan ook bewusteloos op de grond. Robin keek naar hoe de twee Ankylomon op zijn buik draaide. Nadat dat gebeurd was dedigivolvede de Ikkakumon en kwam de jongen naar hun toegerend. Bezorgd keek hij naar Tsunomon. ''Gaat het?'' vroeg hij. "Wij hebben ons nog niet voorgesteld, Ik ben Pedro en hij daar is Gomamon." zei Pedro en wees naar Gomamon. ''Leuk jullie te ontmoeten. Ik ben Robin en dat is Gabe,'' zei ze en ook zij wees naar haar Digimon. De Gabumon knikte vriendelijk naar Pedro. ''Hallo.''
(@ Salamon, je praat niet altijd in de verleden tijd, probeer daar AUB op te letten. Ook typte je: Ik, terwijl je eerst nog ze,zij enz. typte. Maarja, het is je eerste keer )

Maar voor dat Tsunomon antwoord kon geven hoorde Pedro een stem die zei:"Leuk jullie te ontmoeten." Pedro keek om en zag een meisje en een Gabumon. Hij had ze nog niet eerder opgemerkt. "Ik ben Robin en dat is Gabe." zei ze en wees naar de Gabumon. "Oh, die Gabumon heet dus Gabe." dacht Pedro "Waarom heeft Gomamon eigenlijk geen naam?" "Over Gomamon gesproken waar is hij eigenlijk?" dacht Pedro ineens.

Intussen stond Gomamon nog naast de Ankylomon toen hij opeens iets op zijn schouder voelde tikken. Hij schrok en hoorde een boze stem die zei:"Gooi jij altijd met bomen naar onbekenden?, Ik had wel dood kunnen zijn!" Gomamon draaide zich om en dacht:"En jij bent........?" Maar toen hij zich omgedraaid had bedacht hij zich, omdat dat een stomme vraag zou zijn. Omdat hij kon zien dat het een Salamon was. "Zeggen we geen gedag meer?" zei Gomamon geïriteerd. "Ik viel trouwens door die boom heen daar kan ik niks aan doen, dan moet je zelf beter uit je doppen kijken!" ruziede Gomamon. Pedro kwam naar Gomamon toe lopen. "Wat ben je nu weer aan het doen?" vroeg hij. "Zij begon!" schreeuwde Gomamon en wees naar Salamon. "Laat die Salamon gewoon met rust." zei Pedro terwijl hij Gomamon meesleurde. "Pedro, ik bevecht haar wel, dan is die ruzie zo opgelost." zei Gomamon. "Dat doe je niet." zei Pedro "Punt 1: Omdat het niet nodig is, Punt 2: omdat jij daar op het moment de kracht helemaal niet voor hebt." "Oh, dat is waar." zei Gomamon droog. "Wacht maar!" riep Gomamon terwijl Pedro hem wegsleepte. "Laten we maar gaan, we hebben hier niks meer te zoeken en als straks die Ankylomon bijkomt zijn we er geweest." zei Pedro. "Helemaal mee eens!" zei Gomamon triomfantelijk. Pedro en Gomamon liepen naar Robin en Gabe toe. " Ik zou maar gaan als ik jullie was, je wilt er niet bij zijn als die Ankylomon wakker word." zei Pedro ernstig. Daarna gingen hij en Gomamon weg. "Waar gaan we nu heen?" vroeg Pedro. "Ik kom van de zee." zei Gomamon "Waarom gaan we niet daar heen?" Gomamon dacht even na en zei toen:"Dan moeten we naar het strand van Steamy Jungle, dat is hier linksaf." "Weet je dat heel zeker?" vroeg Pedro. "Absoluut zeker weten" zei Gomamon. "Oké, dan gaan we linksaf." zei Pedro.