Exploration in the swamps

Spletsh, spletsh. Betamon liep door het vuile water waarbij hij zich een weg baande door het hoge gras. Hij herinnerde zich nog goed wat Blake, oftewel de Dux, hem had verteld. Hij was benoemd tot Dextra van Nyx. Betamon was erg trots op zijn titel, toch was hij op het moment helemaal niet vrolijk. De Dux had hem opgedragen nieuwe Digimon te winnnen voor de Nyx. Dus was Betamon de zee overgezwommen naar Server om te zien of hij daar meer geluk zou hebben. Maar van alle plekken in Server moest hij net weer in een moeras terecht komen. Betamon kroop uit het vuile water op een uitstekende rots. Het was niet zo dat hij een hekel had aan moerassen, dat was een van zijn favoriete plekken. Waarschijnlijk omdat hij in een moeras was opgegroeid, maar hij liep hier al 2 dagen en was nog geen levend wezen tegengekomen. Betamon zakte door zijn poten en ging op de rots liggen. Hij keek in het rond, maar het enige wat hij zag waren bomen, struiken, gras en vlaktes met water. Betamon sloot zijn ogen even. Plotseling hoorde hij een brommend geluid. Hij opende zijn ogen en zag 50 meter verderop een Otamamon, die zo te zien stemoefeningen deed, zitten. Dat was precies waar hij op gehoopt had. De gedigvolvede versies van Otamamon, Gekomon en ShogunGekomon hadden, voor zover hij gehoord had, veel macht in dit gebied. Misschien kon hij de Gekomon overhalen om bij de Nyx te komen. Omdat het Virus Digimon waren zouden ze wel eens mee willen werken. Je kunt Digimon onderverdelen in 3 grote groepen. Vaccine, Data en Virus Digimon. Vaccine Digimon zijn aardig en kunnen goed opschieten met mensen. Virus Digimon zijn gemeen en hebben een hekel aan mensen. En Data Digimon zijn neutraal. Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen. Zo kon je ook heel kwaadaardige Vaccine Digimon hebben. Betamon stond op en sprong van de rots af. Daarna kroop hij door het gras in de richting van de Otamamon die hem opmerkte en stopte met zijn oefening. "Gegroet." Begon Betamon beleefd. "Hoor jij bij de stam van ShogunGekomon?" De Otamamon keek hem verbaasd aan. "Ja.." zei hij aarzelend omdat hij niet wist wat de vreedeling van hem wilde. "Hoezo?" Betamon vertelde verder. "Ik ben van de Nyx, een groep die de mensen uit de Digiwereld wil verdrijven en ik zou graag jouw leider ShogunGekomon willen ontmoeten."

''Hè, ver-'' Jake kon zich nog net inhouden om niet te vloeken. Zijn Agumon trok een verbaasd gezicht, terwijl zijn blik stond gericht op het modderachtige water. ''Ik kan me dit helemaal niet herinneren van File Island,'' sprak hij droog, terwijl hij langzaam in de kwade ogen van Jake keek. ''Geweldig, we zijn ook nog eens van File Island af. Kan het nog beter?'' zuchtte hij. Agumon en hij raakte al de weg kwijt op File Island, en daar kende het gele draakje zijn weg wel. Tenminste, dat zei hij altijd voordat ze daadwerkelijk de weg kwijt raakte. Nu ze in een ander gebied waren was het nog veel erger en gemakkelijker om te verdwalen. ''Wat nu?'' vroeg de jongen aan de Agumon, die zijn shouders optrok. Alsof het niet al slecht genoeg ging. Jake rolde met zijn ogen. ''Voor nu kunnen we wat rond lopen, misschien komen we wel ergens beter terecht dan deze plek,'' sprak hij, waarna hij wat water wegschopte, alsof dat effect had. De Agumon knikte instemmend, voor hij achter zijn temmer aanrende, die al door was gelopen. Wie weet waar ze op stuitte.

''Hé, Jake, moet je zien!'' De Agumon wees met zijn rechterklauw naar twee Digimon die een gesprek aan het voeren waren. ''Hmm, een Otamamon en Betamon,'' sprak het draakje, alsof hij Jake's gedachten kon lezen. ''Ze zijn niet zo gevaarlijk, tenminste, dat hoop ik,'' ging hij verder. Jake zuchtte weer, waarna hij richting de twee liep. ''Waar ga je heen?'' vroeg Agumon en trok een dom gezicht. ''Waar denk je? De weg vragen, natuurlijk. Aangezien iemand die niet weet.'' Gekwetst snoof het gele wezen, draaide zijn hoofd even weg, maar liep uiteindelijk toch achter zijn temmer aan. Hij kon de twee Digimon natuurlijk ook verkeerd hebben ingeschat, alhoewel hem dat sterk leek. Dat verwachtte hij niet, en zeker niet van een Otamamon.

''Hallo,'' sprak Jake, voordat hij goed en wel bij de twee was gearriveerd. ''Sorry dat ik jullie stoor,'' verontschuldigde hij zich, terwijl hij achter zijn hoofd krabde. ''Ik kom de weg vragen, ik ben namelijk de weg kwijt, samen met mijn Agumon.'' Hij wees met zijn linkerhand naar de Digimon die op het groepje af kwam gerend. Het ging hem moeilijk af in het lage water, waarbij hij zelfs bijna struikelde. Jake kon nog net de neiging inhouden om niet op zijn voorhoofd te slaan. Uit alle karakters die een Digimon kon hebben, moest hij weer een stuntelige hebben die ook nog eens zo koppig was als een ezel. Hij richtte zijn blik weer op de twee andere Digimon, terwijl hij hoopvol op een antwoordt wachtte.

Maar voordat de Otamamon kon antwoorde hoorde Betamon een stem. "Hallo" Betamon draaide zich om. Er kwam een mens aanlopen. Die mensen waren echt overal, zelfs in de middle of nowhere kwam je nog tegen. Betamon zuchtte geïrriteerd. "Sorry dat ik jullie stoor" verontschuldigde de jongen zich. De Otamamon leek er geen erg in te hebben maar Betamon irriteerde zich mateloos. "Ik kom de weg vragen, ik ben namelijk de weg kwijt, samen met mijn Agumon." En de jongen wees naar de Agumon die half struikelend aan kwam rennen. "Laat ons met rust!" zei Betamon brutaal. "Jullie mensen moet ons ook altijd storen, en zich overal mee bemoeien! Jullie zijn niets dan ellende! Maar als de Nyx straks met jullie klaar is piepen jullie wel anders!" De Otamamon keek Betamon verbaasd aan alsof hij hem daarvoor nog niet geloofde. Eerst wendde hij zich tot Betamon. "Dat kan, ik zal je wel naar het paleis van meester ShogunGekomon brengen." Vervolgens sprak hij tegen de jongen. "Helaas kan ik jullie niet de weg wijzen uit het moeras. Ik ben namelijk nog nooit buiten het moeras geweest, maar als je mee gaat naar het paleis van meester ShogunGekomon kan hij je de wegwijzen. Hij is erg wijs." Otamamon stond op en liep door het modderige water terwijl hij riep. "Komen jullie nog." Betamon snoof. Hij zou de Otamamon wel volgen. Wat de temmer deed moest hij zelf weten. Betamon zou hem nu niet aanvallen, hij was nog niet helemaal op krachten van zijn laatste gevecht tegen die temmer en zijn Gomamon. In het paleis zou hij zijn slag slaan. Waarschijnlijk was hij dan wel weer op volle krachten en had hij hulp van de Gekomon. Betamon toonde heel even een gemene grijns aan de temmer en zijn Agumon voor hij achter de Otamamon aanliep.

"Laat ons met rust!" schreeuwde de Betamon brutaal. Jake fronste, had hij iets verkeerds gezegd? "Jullie mensen moet ons ook altijd storen, en zich overal mee bemoeien! Jullie zijn niets dan ellende! Maar als de Nyx straks met jullie klaar is piepen jullie wel anders!" Met nog steeds een frons op zijn gezicht porde hij met zijn gebalde vuisten in zijn zij. Wat bedoelde hij daar nu weer mee? De Nyx? Hij wilde zijn mond open doen, maar de Otamamon leek het gesprek te willen vervolgen. "Dat kan, ik zal je wel naar het paleis van meester ShogunGekomon brengen."
Jake wisselde even een blik met Agumon, maar richtte algauw zijn ogen weer op de Otamamon, die hem ook iets wilde vertellen. "Helaas kan ik jullie niet de weg wijzen uit het moeras. Ik ben namelijk nog nooit buiten het moeras geweest, maar als je mee gaat naar het paleis van meester ShogunGekomon kan hij je de wegwijzen. Hij is erg wijs." Hij knikte daarop, maar besloot verder niks meer te zeggen. De Otamamon leek hen te roepen, om op te schieten. Nogmaals keken Agumon en Jake elkaar aan, voordat ze achter het kleine wezentje aanliepen.

''Weet jij waar dat over ging?'' fluisterde Jake naar het gele draakje. Ze liepen een stuk achter de Otamamon en de Betamon, dus het was waarschijnlijk niet hoorbaar. De Agumon haalde zijn schouders op en zuchtte. ''Ik heb geen idee, en die naam, Nyx, waar sloeg dat op?'' Hierop haalde Jake zijn schouders op. Als Agumon er niks van afwist, dan hij ook niet. ''En wat bedoelde hij eigenlijk met dat mensen niets dan ellende zijn? Ben ik zo erg? Ik heb hem net ontmoet,'' ging hij verder, terwijl zijn blik op de Betamon bleef hangen. ''En jij zei dat hij geen kwaad kon doen,'' zuchtte Jake weer. De Agumon liet zijn hoofd hangen, wat Jake opmerkte. ''Ah, maar dat kun jij toch niet weten? Dat is gewoon zijn karakter, en dat kun je niet uit data opzoeken,'' probeerde Jake hem op te vrolijken, maar vergat te fluisteren. Waarschijnlijk hadden de twee andere het wel gehoord, maar gebierde ze er niet naar. Misschien hadden ze toch nieteens door waar het over ging. ''Ja, je hebt gelijk,'' sprak de Agumon, weer een beetje vrolijker. ''Ik denk dat ik even met die Betamon ga praten,'' vervolgde Jake, en liep weg zonder antwoordt af te wachten van zijn partner.

''Hé, Betamon?'' vroeg Jake voorzichtig, proberend nog een woede uitbarsting te voorkomen. ''Heb je iets tegen de mensen?'' viel hij met de deur in huis. Als de Betamon ja antwoordde zou hij het wezen verder met rust laten. Hij zou zijn mening toch niet kunnen veranderen, wat hij dan ook probeerde. Er waren meerdere Digimon die mensen niet mochten en dat had hij vaak genoeg meegemaakt. Hij greep met zijn rechterhand de rand van zijn pet vast en zette hem weer recht. Daarna liet hij zijn hand weer zakken langs zijn lichaam, en keek verwachtingsvol naar de Betamon.Hopelijk had hij hem niet geïrriteerd.